Օրվա լրահոսը
Արցախը վախկոտների երկիր չէ
«Առավոտի» զրուցակիցն է Ստեփանակերտի քաղաքագլուխ Սերգեյ Միրլոյանը – 1988-ից ի վեր, հասկանալի պատճառով, Ստեփանակերտում ոչ մի բնակելի շենք չի կառուցվել, բայց հիմա, գրեթե ամեն օր, քաղաքի տարբեր թաղամասերում բնակարանամուտ է լինում… – Այո, այս տարվա առաջին կիսամյակում 158 ընտանիք նոր բնակարան է տեղափոխվել, բայց, իհարկե, ոչ նորակառույց շենքերում։ Դրանք մեր նախկին՝ Արցախը լքած քաղաքացիների բնակարաններն
Մի՞թե դարձյալ փակուղի…
Մեր թղթակցի հարցերին պատասխանում է ԼՂՀ ԳԽ արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովի նախագահ Լեւոն Մելիք- Շահնազարյանը – Անցնող հունիս ամիսը ինչո՞վ էր առանձնահատուկ Արցախի համար։ – Վերջին երեք տարիների ընթացքում այն, թերեւս, միակ ամիսն էր, որ անցավ առանց պատերազմի, ռումբեր չէին պայթում, չէին զոհվում մեր երիտասարդները։ Այս հանգամանքը, բնականաբար, իր բարերար ազդեցությունը թողեց հանրապետության բնակչության կյանքի վրա՝
Անհարազատ արյունը
1980 թվականի փետրվարն է։ Համարյա ամեն օր Մատենադարան եմ գնում։ Հայկական ձեռագիր մատյանների մասին հոդված պետք է գրեմ։ Ընթերցասրահում կամ միջանցքներում հաճախ եմ հանդիպում Ասատուր Մնացականյանին։ Ծովն եմ ընկել, ասում եմ, նյութի այս ի՜նչ հեղեղ է։ Նա թե՝ մի վախենա, դա այն խարդախ ծովը չէ։ Քո ընկած ծովը աղի շատ թանձր շերտեր ունի։ Հետո ինձ
Եթե աղքատ ես՝ չես կարող ազատ ապրել
Հայաստանը տարանցիկ առեւտրի կարեւոր կենտրոն է եղել, իսկ հայ վաճառականությունը, որպես սոցիալական հատուկ խավ, ունեցել է իր հարուստ ավանդույթները։ Հնարավո՞ր է վերականգնել դրանք։ Ի՞նչ հիմնահարցեր կան։ Այս խնդրի շուրջ իր տեսակետն է արտահայտում Հայ վաճառականների միության նախագահ, «Համաստեղություն» միության պրեզիդենտ Մկրտիչ Դեմիրյանը: Մեր միությունն իր հիմնադրման ժամանակ՝ 1993 թ. հոկտեմբերին, ուներ ընդամենը 65 անդամ (ըստ
Դպրոցում՝ միայն նվիրյալները
«Առավոտի» հարցերին պատասխանում է ՀՀ լուսավորության նախարար Հայկ Ղազարյանը – Դպրոցներում պարապմունքները վաղուց ավարտվել են, բայց առջեւում նոր ուսումնական տարին է, որն ավելի տանելի անցկացնելու համար հարկավոր է խորազնին քննարկել նախորդ դասերը։ Որո՞նք էին դրանք։ – Անմիջապես ասեմ, որ եկող, ինչպես նաեւ առաջիկա մի քանի տարում մենք չպետք է էական բարելավման հույս ունենանք։ Մեր հիմնական հոգսը
Բատրակն ի՞նչ իմանա՝ կուլակն ինչպես է ծնվում
Որ հողի սեփականաշնորհումը Հայաստանում արդարացված է, փաստ է։ Բայց փաստ է նաեւ, որ սեփականաշնորհումից հետո հայ գյուղացու առաջ ծառացել են մի շարք խրթին, դժվար լուծելի հարցեր, որոնք պահանջում են միայն ու միայն կառավարական հատուկ որոշումների կիրարկում։ Այլապես ի՞նչ անի այն գյուղացին, որ հասկացել է, գիտի հողի նշանակությունը, ոգեւորությամբ մասնակցել է սեփականաշնորհմանը, իր բաժին հողակտորն է
Հակոբականներ
Ընդդիմության մեջ սիրում եմ մտահոգ լայնախոհությունը։ Դրա պատճառով կամ դրա շնորհիվ այսօրվա մեր ընդդիմադիրները ինձ կռվազան տղերք են երեւում, որոնց ուշքը գնում է աղմուկ-աղաղակի համար։ Այնինչ՝ նրանք անձնուրաց լինելու չափ անձնամոռաց պիտի լինեին։ Հազար ափսոս. այդպիսին չեն։ Նրանց ընդդիմությունը կռվի կերպ ու տեսք է առել՝ ուղղված որոշակի անձի դեմ եւ որոշակի անձի համար մղվող։ Բայց
«Մենք իշխանություն փոխելու փորձ ունենք…»
ԱԺՄ-ն՝ հանրահավաքների հանրագումարի փորձ 1988 թվի ընդդիմությունը այսօր երկփեղկված է։ Մի մասը ներկայացնում է իշխանական թեւը, մյուսը դարձյալ մնում է՝ ընդդիմադիր ուժ։ Իշխանություններն անընդհատ հիշեցնելով, որ չունենք կառուցողական ընդդիմություն, հաճախ են շեշտել, թե Այսրկովկասում ամենակայուն պետությունը Հայաստանն է։ Ֆրանս դը Հարթինգը «Ազգ»-ին տված հարցազրույցում նշում է. «Պարզապես, միայն անկախություն հռչակելով հնարավոր չէ անկախության հասնել, որովհետեւ
Բարի լույս, ժողովուրդ
Ահա եւ առաջին համարն «Առավոտ» օրաթերթի, որի ծննդի մասին արդեն տեղյակ եք լրատվական միջոցներից: – Ո՞ւմ թերթն է,- կհարցնի քաղաքական խաղերից հազար անգամ խաբված ընթերցողը: Պարզ ու բարձրաձայն, մտախոհ ընթերցողի աչքերի մեջ նայելով, հայտարարում ենք. – «Առավոտը» այն մարդկանց թերթն է, ովքեր ուղիներ են փնտրում Հանրապետությունը տնտեսական ծանր վիճակից հանելու համար: «Առավոտը» այն «սրահն» է,
