Օրվա լրահոսը
Ցանկացած ժողովուրդ արժանի է իր խաբեբաներին
Գերագույն դատարանում շարունակում է լսվել հանրահայտ Աշոտ Աբրահամյանի եւ նրա 18 գործընկերների գործը։ Սույն պարոնը ճարպկորեն խաբեց ինչպես հանրապետությունում հարգված մարդկանց, այնպես էլ քաղաքական գործիչներին եւ ըստ արժանվույն գնահատվում է որպես թիվ մեկ արկածախնդիր, որն իր հետեւում է թողել անհայտ ու սովորական մարդկանց խաբած JMZ–ը, «Նորինվեստը» եւ մյուսներին։ Անշուշտ, այդ բարձր կոչմանը նա կարող է
Արեգ Լուսինյան. «Նախընտրում եմ գեղեցիկ երաժշտությունը…»
– Ի՞նչ է երաժշտությունը Ձեզ համար։ – Կյանքիս իմաստը։ – Ո՞րն է երաժշտության բանալին։ – Ոգին, զգացմունքը եւ բովանդակությունը։ – Երգի մեջ ո՞րն է առաջնայինը՝ խո՞սքը, թե՞ երաժշտությունը։ – Առաջնայինը… երգն է։ – Երաժշտության ո՞ր ժանրն եք նախընտրում։ – Նախընտրում եմ գեղեցիկ երաժշտությունը՝ լինի դասական, թե էստրադային։ – Ժողովրդական մեղեդին հավերժակա՞ն է: – Այո։ Ինձ
Ազատ մամուլի ժամանակը
Հարցազրույց «Օրեր» թերթի գլխավոր խմբագիր Միքայել Հայրապետյանի հետ։ – Մենք տեղյակ ենք, որ ազատել եք «Երեւան» հյուրանոցում «Օրեր» թերթի վարձակալած տարածքը, ինչո՞ւ: – Մեզ ասացին, որ սենյակները տալու են մեկ այլ կազմակերպության, թեեւ պայմանագիրը, որի ոչ մի կետ չենք խախտել, կնքված էր մինչեւ տարեվերջ։ – Երկու համար լույս ընծայվելուց հետո «Օրերը» լռեց, պատճառն արդյո՞ք այն
ՀՌԱԿ-ը շարունակում է ճյուղավորվել
Ամենայն հավանականությամբ, ՀՌԱԿ-ում առաջացած վերջին կոնֆլիկտը, որը կգերազանցի նախորդները՝ կուսակցությունից առաջացած ճյուղավորումների առատությամբ, ունի ավելի խորը արմատներ, քան այն պատճառները, որոնց մասին խոսում են կոնֆլիկտի մասնակիցները։ ՀՌԱԿ-ի նորահայտ դիսիդենտները՝ Ռաֆիկ Պետրոսյանը, Մելս Սահակյանը եւ Լեւոն Բաբայանը դժվար թե հույս ունեին ստանալ կենտրոնական վարչությունում ձայների մեծամասնություն։ Ակնհայտ է, որ «անջատողական խումբը», որն իրեն վարչություն է անվանում,
Ազգային հպարտության ստեղծարար ուժը
Ո՞վ ենք մենք Պատմական, քաղաքական, սոցիալական մի շարք գործոններ մեզ շեղել են մեր բուն նախասկզբից։ Դատապարտվածության զգացումը (աշխարհաքաղաքական դիրքի շահարկումով), կոտորակվածությունը, պետականության երկարատեւ կորուստը եւ, վերջապես, հայի ծանր կյանքը ցավագնորեն աղճատել են մեր պատկերը։ Իսկ կրթության պատմամշակութային գործոնի թերագնահատումը հանգեցրել է ազգային թերարժեքության գիտակցության, ազգային սնապարծության ձեւավորմանը։ Եթե առաջինը փորձում ենք հաղթահարել գոնե արցախյան հողում,
Գեւորգ Աբաջյան. «Ազգային թատրոնը ժողովրդի դեմքն է…»
– Շուրջ երկու տասնյակի հասնող թատերական մենագրությունների ու գրքերի, ինչպես նաեւ անթիվ հոդվածների, ռադիո եւ հեռուստատեսային սցենարների հեղինակ եք: Ո՞րն է լինելու հաջորդը: – «Կանգ առ, ակնթարթ»։ Պատրաստ է արդեն տպագրության, որի հովանավորը դեռեւս չի հայտնվել։ – Իսկ ի՞նչ եք մտադրվել գրելու։ – Մտադրվել եմ գրել պայմանական վերնագրով «Թատերական նվագներ» նովելաշարը, ուր տեղ կգտնեն մեր
Քաղաքական շոուի ճգնաժամը
Երկու օր առաջ ռուսաստանյան հեռուստատեսությամբ ցուցադրվում էր հետաքրքրաշարժ տեսահոլովակ Պետական դումայում տեղի ունեցող ծեծկռտուքի մասին: Միջադեպը հետաքրքիր էր նախեւառաջ նրանով, որ բռնցքամարտի տուժածների թվում էր պատգամավորական կազմի քնքուշ կեսի ներկայացուցիչը: Փառք Աստծո, կովկասյան տղամարդիկ միշտ աչքի են ընկել ջենտլմենական վարքով, ուստի, հուսով եմ, որ «Շամիրամին» նման վտանգ չի սպառնում։ Եվ ընդհանրապես հայոց խորհրդարանում, նույնիսկ նրա
Արծրունին սկսում է ապաշխարել
«Դրո»-ի դատավարության երեկվա նիստը գերազանցեց անկանխատեսելիության բոլոր ռեկորդները։ Օրվա առաջին կեսն ամբողջությամբ անցնում էր սովորական հունով։ Դատավոր Մանուկյանը կարդաց Արծրունու հարցաքննության հերթական արձանագրությունը (11 հունվարի, 95թ): Վերջինս, սովորության համաձայն, հրաժարվեց իր նախնական ցուցմունքներից եւ հստակորեն պահպանում էր իր գիծը, պատասխանելով դատապաշտպանների հարցերին։ Իսկ երբ հարցեր էին տափս դատավորն ու մեղադրողները, պատասխանը մեկն էր. «Ձեր հարցերին
Հարութ Փամբուկչյան. «Տարինե՜րս անցան…»
– Սիրելի Հարութ, «Առավոտն» իր ընթերցողների անունից բարի գալուստ է մաղթում Ձեզ։ – Շնորհակալություն։ – Այս՝ թվով 3-րդ այցելության ժամանակ, ինչպիսի՞ ն տեսաք Ձեր մանկության քաղաքը։ – Ժպիտ նկատեցի Երեւանի դեմքին։ – 20 տարի առաջ, երբ ընդամենը 25 տարեկան էիք, մեկնեցիք Ամերիկա: Ինչո՞վ նշանավորվեց Ձեր մուտքը օվկիանոսի այն ափին։ – Թողարկեցի իմ առաջին ձայնագրությունը՝ Արթուր
Պաշտոնաթերթը կարո՞ղ է դեմոկրատական լինել
Իսկ նեգրը՝ սպիտակ Պաշտոնաթերթերը, որպես վաղ դեմոկրատիայի օրինական զավակներ, որոնք ծնունդ առան հայրենական առաջին ազատ խորհրդարանից, մի տեսակ որբացան այն ժամանակվանից, երբ նրանց ծնողը բավականին արագ կորցրեց իր ներքին ներդաշնակությունը եւ սկսեց խոսել տարբեր լեզուներով։ Սկզբնական մտահղացումը վատը չէր. «Հայաստանի Հանրապետութիւնը», նրա ռուսական կրկնօրինակ «Ռեսպուբլիկա Արմենիին» (սկզբից, կարծես թե, նախատեսվում էր նաեւ անգլիական տարբերակը, որին
Այդպես են վարվում ոչ բոլոր կանայք
Չգիտես ինչու, բոլոր դասական պատմությունները սկսվում են հետեւյալ նախադասությամբ. «Ամուսինը վերադառնում է գործուղումից…»։ Կյանքում, սակայն, պատահում է ճիշտ հակառակ պատկերը։ Ահա թե ինչ ցնցող պատմություն է պատմել ինձ իմ լավ ընկերներից մեկը: Նրա բարեկամի կինը գնացել էր հարեւան քաղաք՝ հիվանդ մորը այցելելու: Բայց վերադարձել էր մի օր շուտ։ Մինչդեռ նրա անհավատարիմ եւ թեթեւաբարո ամուսինը օգտվել
Բոլորս դեպի համակարգչային գրագիտություն
Երեկ «Դրո»-ի դատավարությունում շարունակվում էր Արսեն Արծրունու նախնական քննության ժամանակ տված ցուցմունքների հրապարակումը։ Մթնոլորտը աշխատանքային էր։ Դատավոր Է. Մանուկյանը կարդում էր արձանագրությունը, հարցնում էր ամբաստանյալին, թե համաձա՞յն է նա, արդյոք, դրա բովանդակությանը, որից հետո Արծրունին պատասխանում էր հարցերին։ Աշխատելով այդ ոգով, դատարանը զգալի տեղաշարժ կատարեց ժամանակի մեջ՝ 94-ի դեկտեմբերից հասնելով մինչեւ 95-ի հունվարը։ Իմաստային առումով,
Ովքեր են ռամկավարները
Եվ ինչպես են նրանք պայքարում ռամկավարության համար Հարցազրույց ՀՌԱԿ ատենապետ Ռուբեն Միրզախանյանի հետ – Ընտրությունների ընթացքում ՀՌԱԿ անհաջողության հիմնապատճառ այսօր համարվում է ազդեցիկ առաջնորդների բացակայությունը եւ ժամանակավրեպ գործելակերպը, այսինքն՝ կուսակցությունը պարփակվեց տասնամյակներ առաջ մշակված ծրագրերի շրջանակում: Դուք ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այս ամենը: – Նախեւառաջ ես համամիտ չեմ այս հարցադրման մեջ առկա մոտեցումներին։ ՀՌԱԿ-ն ընտրությունների չի գնացել
Խոսակցությունը դարձյալ կարճ եղավ
Հայաստանի Գրողների միությունն անցած տարվա հոկտեմբերին ստեղծագործական բնույթի հիմնահարցերի քննարկումն իր արտակարգ՝ 15-րդ համագումարից փոխանցելով մեկ ամիս հետո կայանալիք ընդհանուր ժողովին՝ չհասավ առաջադրված նպատակին։ Բարձրացված հարցերը խլացան ելույթներին ուղեկցող աղմկահույզ արձագանքներով։ Այնպես որ՝ միանգամայն տրամաբանական էր, թե ինչո՛ւ նույն հարցը վերստին օրակարգ մտավ երկու օր առաջ Հայաստանի ԳՄ վարչության լիագումար նիստում: Ավաղ, չնայած բավականին հանգամանալից
Կառավարողները դժգոհ են, կառավարվողները՝ եւս
Պետական կառույցի նոր սկզբունքների տեսական հաստատումն ավարտին է մոտենում, իսկ դրա գործնական վավերացումն ի կատար կածի սեպտեմբերի 11-ին մեկնարկող Ազգային ժողովը։ Փոփոխությունների հիմքում աչքի զարնող առաջին միտումը կրճատումն է, որը վերաբերում է ե՛ւ օրենսդիր, ե՛ւ գործադիր իշխանության համակարգերին՝ խորհրդարանական 6 մշտական հանձնաժողովներ, 27 նախարարություններ, 8 մարզեր, գերզարգացած աստիճանակարգությունները՝ նախագահ-փոխնախագահ-տեղակալներ-քարտուղարներ, պետնախարար-փոխնախարար… Սահմանադրությամբ պարզեցվում են։ Թվում է՝
Ինչպես է բացվում «Առավոտը» Արցախում
Արդեն բավականին ժամանակ է, ինչ Արցախի մամուլի ամենօրյա արշալույսի մեջ «Առավոտ»-յան երանգներ են հայտնվել. «Առավոտ» թերթը սկսել է պարբերաբար հայտնվել մայրաքաղաքի կրպակներում՝ գտնելով իր մշտական ընթերցողներին։ Վերջիններս այնքան էլ շատ չեն՝ կես հարյուրյակի չափ։ Բայց այս համեստ թիվը տարակուսանքի առիթ չի տա, եթե հիշեցնենք, որ նախ՝ միշտ չէ հնարավոր թարմ համար գտնել։ Ընդամենը այդքան օրինակ
Լեւոն Լաճիկյան. «Յուրաքանչյուր հոդվածս խնկարկում է գեղարվեստի մարդուն…»
– Լեւոն, «Առավոտը» շնորհավորում է Ձեր ծննդյան 40-ամյակը։ – Շնորհակալություն։ – Հավատո՞ւմ եք, որ… 40 եք արդեն։ – Բնավ ո՛չ։ Թեեւ հին հույներն այդ տարիքը անվանել են «ակմե», դրա մեջ տեսնելով մարդուս կյանքի բարձրակետը եւ ֆիզիկական ու մտավոր կարողությունների ծաղկյալ շրջանը։ – 40-ը երկու հատ քսա՞ն է: – Ինձ համար մեկ քսան, եթե ընդհանուր հաշվարկից
Փոխադարձ ձգտումներ
Թուրքիայի կողմից՝ ավելի ուժեղ Անդրկովկասի, Միջին Ասիայի եւ Բալկանների համար Ռուսաստանի ու Թուրքիայի պայքարը շարունակվում է։ Իհարկե, Թուրքիայից բացի կան այլ՝ ավելի հզոր մրցող կողմեր, բայց նրանք երբեմն ձգտում են հանդես գալ Թուրքիայի թիկունքում, հատկապես Անդրկովկասում եւ Միջին Ասիայում։ Սակայն Թուրքիան միայն մեծ տերությունների կամակատարը չէ այս պայքարում եւ հետապնդում է իր շահերը, ձգտելով ռեգիոնալ
Կատարյալ ներդաշնակություն չկա
«Դրո»-ի դատավարության երեկվա առավոտը ոչ մի լավ բան չէր խոստանում։ Այն սկսվեց փաստաբանների մամուլի ասուլիսից, որի ընթացքում նրանք նկարագրեցին դատավարությունում ստեղծված իրավիճակը ամենասեւ գույներով։ Խոսվում էր անօրինականությունից, դատապաշտպանների անպաշտպանվածությունից, վիճակի անելանելիությունից։ Միաժամանակ, վճռականություն հայտնվեց պայքարել մինչեւ վերջ։ «Ես խնդրում եմ չորրորդ իշխանությանը՝ օգնեք մեզ, օգնեք պայքարելու դատական իշխանությունների ապօրինության դեմ», կոչ արեց փաստաբան Սահակյանը։ Սակայն երեկվա դատավարության ժամանակ
Պարսկական մոտիվներ
Երեւանում առաջին հատուկենտ պարսկական բեռնատարների հայտնվելով սկսվեց տնտեսության՝ դեպի Իրան կողմնորոշվելու փուլը։ Աստիճանաբար բեռնափոխադրումների ծավալը հարեւան պետությունների միջեւ մեծացավ, կնքվեցին դրանք եւ այլ բազմաթիվ հարցեր կարգավորող պայմանագրեր, եղան պաշտոնական պատվիրակությունների այցելություններ, հավաստիացումներ փոխադարձ վստահության մասին։ Հետո հայտնվեցին պարսկական խանութները, ու մեր ականջներին անսովոր պարսկերենը կարելի էր լսել ամեն քայլափոխի։ Այսպիսին էր սկիզբը մի երեւույթի, որի
Աթոռի խարդավանքները
«ԳՐԵԹԵ» բառը գրեթե բառ է։ ՄԱԿԱՅՈՆՈԿ ԳՐԵԹԵ օրինաչափություն է. բարեհաճում է գրիչ վերցնել ու մեր իրականության արատավոր երեւույթների շուրջ իր նկատառումներն արտահայտել այն պաշտոնյան, ում աթոռը կամ երերում է սույն անձի «ծանրությունից», կամ պարզապես գնում է մի այլ պաշտոնյայի ծանրության «հաճույքը» վայելելու։ Երերուն աթոռի տիրոջ խիստ քննադատական սլաքները միջին օղակների աստիճանասանդղակից վեր չեն բարձրանում
Ռուսները ցրեցին եւս մի հայկական առասպել
Սերժ Ջիլավյանի ձերբակալությունը Մոսկվայում ռուսաստանյան հատուկ ծառայությունների կողմից, իհարկե, կարող է թվալ տեղական մասշտաբի սենսացիա՝ բնական է, մեզ համար, ոչ թե Ռուսաստանի։ Մոսկվայում նման դեպքերը սենսացիայի կոչմանը չեն արժանանում. այլ են մասշտաբները։ Միանշանակ կարելի է կանխատեսել, որ մեր առանձին ազգային գործիչները այդ ձերբակալության մեջ կմեղադրեն ոչ թե ռուսներին, այլ ՛հայերին եւ մեր իշխանություններին, որոնց խնդրանքով,
Թեեւ աստեղային, բայց ընդամենը ժամ է
Հայոց լեզվի աստեղային ժամը Շարժման այն շրջանում էր, երբ Հայաստանի մայրաքաղաքի փողոցներում տերուտնօրինություն էին անում ռուսական տանկերն ու զրահամեքենաները, իսկ Ազատության հրապարակը, մեղմ ասած, օկուպացվել էր։ Այդ ժամանակ էր, որ գոհունակությամբ ու մասնավորապես նշվեց, որ մեր մայրենին միայն պոետների համար չէ «ոսկեղենիկ» ու «հազարագանձ»։ Հիշողներ անպայման կգտնվեն, որ այդ շրջանում ռուսախոս հայերը կամ ջանում էին
Ինչ է երեւում «ներսից»
«Մոսկովսկիե նովոստի» թերթի հրապարակումը, որը կերտել էր նախագահ Տեր-Պետրոսյանի յուրահատուկ դիմանկարը, հավանաբար, դարձել է օգոստոս ամսվա բեստսելերը, քանի որ այն ջանասիրաբար արտատպեցին հայրենական մի շարք թերթեր։ «Գոլոս Արմենիի» թերթում այդ հրապարակումը զետեղվել էր «Մեր մասին գրում են» խորագրի տակ, սակայն պետք է հաշվի առնել, որ «ՄՆ»-ի 19-ամյա թղթակից Արա Թադեւոսյանը ամենեւին էլ արտասահմանյան դիտորդ կամ
Ցանկանում է, բայց չի կարող
«Դրո»-ի դատավարության երեկվա նիստը է՛լ ավելի սրեց կոնֆլիկտային իրավիճակը, որը ստեղծվել էր նախորդ օրը եւ որի արդյունքն էր դատական կոլեգիայի որոշումը՝ շարունակել հետաքննությունը, հիմնվելով ամբաստանյալ Արսեն Արծրունու նախնական քննության ժամանակ տված ցուցմունքների վրա։ Արծրունու դատապաշտպան Վ. Ավագյանը հայտարարեց, որ այդ որոշման մեջ խեղաթյուրված են փաստերը, նրա պաշտպանյալը ոչ թե չի ցանկանում, այլ չի կարող ցուցմունք
Հայոց հարյուր տարվա մենության կենսագիրը
Այսօրվա «դոլարադրամային, առնեմծախեմային» ժամանակները պայմանավորած միջավայրում, իսկ դրանք խորքում ամենեփն էլ միմյանցից շրջադարձով անջատված չեն, բնական է՝ Հրանտ Մաթեւոսյանին շատերը պիտի շարունակեին համարել «գյուղագիր», իսկ Ռուբեն Հովսեփյանի արվեստն էլ նրանց պետք է անհասանելի մնար: Կային, ասպարեզ էին իջեցվել մոդայիկ թեմաներ գինարբուքի տեսարաններով, կիսասենտիմենտալ, անկողնային հայրենասիրական պատումներով, որոնք թեպետ հասանելի էին շատերին ու դրանով էլ պայմանավորված
Եզն ընկավ. դանակ սրողները շատացան
Մեր կյանքում այսօր «դանակ սրողներ» շատ կան. հանապազօրյա հացի հայթայթման ճամփաները զառիթափ են, «անակնկալներով» լի ու ոչ մի կերպ դեպի տաճար չեն հասցնում։ Հասարակության ամենատարբեր խավերում բողոք է հասունանում՝ տարերային ու բնազդածին, որովհետեւ մերձակա իրականությունը ոչ մի կերպ չի համապատասխանում 88-ին բոլորիս ոտքի հանած զրնգուն գաղափարներին։ 88-ին մեր հասարակությունը հարաբերականորեն բարեկեցիկ էր («կուշտ», ինչպես հիմա
Արծրունու ցուցմունքները կհրապարակվեն
«Դրո»-ի գործով բավականին դանդաղորեն զարգացող դատավարությունը երեկ հասել էր կրիտիկական կետի։ Օրվա քննարկումների արդյունքում դատական կոլեգիան յուրահատուկ ձեւով արձագանքեց դատապաշտպան Անահիտ Եսայանի կոչին՝ կտրել Գորդյան հանգույցը, որն հյուսվել է Արծրունու օրագրի շուրջ։ Որոշումը հետեւյալն է. քանի որ ամբաստանյալ Արծրունին չի ուզում ցուցմունք տալ օրագրի բացակայությամբ, պետք է հրապարակել եւ քննարկել նրա ցուցմունքները նախնական քննության ժամանակ։
Մի՛ վախեցեք մարզպետից
Հանրապետության «մեծ վերաձեւումը», որը նախատեսված է նոր Սահմանադրությամբ եւ որի մանրամասները ճշտվում են այժմ կառավարության կողմից մշակվող ՀՀ տարածքավարչական բաժանման մասին օրենքի նախագծում, հավանաբար, շարքային քաղաքացու մեջ առանձին ցնցումներ չի առաջացնի։ Ի վերջո, կառուցվածքային նորարարությունների նկատմամբ, որոնք կիրառվում էին թե խորհրդային, եւ թե ետխորհրդային շրջանում, մենք ունենք կայուն իմունիտետ, որը ի զորու չէ խախտել 38
Բթամատերի անտառի ժամանակները
Ամառն անցավ։ Ազգային ժողովի «բաց դռների» օրերը մոտենում են։ Անհամբերությամբ սպասողները քիչ չեն (մանավանդ լրագրողները): Պատճառն, իհարկե, հյուծող կարոտը չէ (ոչ հոր կողմից են բարեկամ, ոչ մոր): Պարզապես դժնատեսիլ կանխագուշակում-գլուխկոտրուկների շրջանը կանցնի։ Վերջիվերջո, ավելի դյուրին է իրականությունը տեսնել ու գնահատել ինչպես որ է։ Եթե «անկանխատեսելի հետեւանքների հղիության» տարբերակը բացառենք («սուրբ Երրորդություն» եղբայրակցությունից մինչեւ նոր խմբակցությունների
