«Մարզպետը մեր գյուղի տեղը չգիտի, մեզ խոշորացնում է, որ ի՞նչ անի». ահա այսպես էին տարիներ առաջ Գեղարքունիքի մարզի նախկին Շորժա համայնքում արձագանքում համայնքների միավորման ծրագրին: Գյուղապետերը ոտքի էին ելել ու վստահեցնում էին, թե պատրաստ են աշխատել անգամ առանց սուբսիդիաների, մենակ թե իրենց համայնքը չխոշորացնեն: Բայց 2017-ի հունիսի 9-ին ԱԺ-ում ընդունված Համայնքների խոշորացման օրենքով 6 գյուղեր՝ Աղբերք, Արտանիշ, Շորժա, Դրախտիկ, Ծափաթաղ, Ջիլ, փնջային տարբերակով միավորվեցին ու կենտրոնը դարձավ Շորժան:
Առաջին փոփոխությունը, որ եղավ խոշորացումից հետո Շորժայի անունն էր, այն դարձրեցին Շողակաթ:
Իսկ թե ինչ է փոխվել այդ համայնքներում ապրող մարդկանց կյանքում, խոշորացումից հետո ինչքանով է հեշտացել կամ դժվարացել նրանց կյանքը, ինչ է տվել համայնքների միավորումը տարեցներին, երիտասարդներին, երեխաներին, պարզեցինք՝ համայնքներում շրջելով ու բնակիչների հետ զրուցելով:
Արտանիշի երեխաների «խնձորով պատերազմի», Ջիլի հերոս տատիկի, Դրախտիկի հանրահայտ դպրոցում ցրտահարված աշակերտների ու Շողակաթի հաջողությունների մասին մանրամասներին առաջարկում ենք ծանոթանալ մեր պատրաստած ՄՈՒԼՏԻՄԵԴԻԱՅՈՒՄ:
Կարդացեք նաև
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
https://readymag.com/2163147;
