Նիկոլ Փաշինյանը ոչ թե ուղղակի Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումն է հանել Հայաստանի արտաքին քաղաքականության օրակարգից, ինչը կարող էր որակվել՝ որպես դիվանագիտական մարտավարություն, այլ զբաղված է դրա անուղղակի արդարացմամբ։
Նույնը՝ Արցախի հարցի դեպքում։ Պատերազմներում պարտվում են բոլոր ազգերն ու պետությունները։ Բայց պատմության մեջ հնարավոր չէ գտնել նախադեպ, երբ պարտվողն արդարացնում է հաղթողին՝ պետականորեն վարելով «մեզ հասնում էր» բովանդակությամբ քաղաքականություն։ 44-օրյա պատերազմում հայկական կողմի պարտությունը, այո, ողբերգական էր, սակայն հինգ տարի անց Հայաստանի իշխանությունը զբաղված է ոչ թե հետպատերազմական վերականգնմամբ, այլ թշնամական ագրեսիայի արդարացմամբ ու դրանով իսկ՝ պարտության ստորացումն էլ ավելի խորացնելով։
Լեգիտիմությունը պաշտամունքի աստիճանի հասցրած Նիկոլ Փաշինյանն իշխանության հասնելու համար որպես քարոզչություն օգտագործվող էլեկտորալ լեգիտիմությունից հիմա անցել է Հայաստանի դե ֆակտո թշնամական պետությունների հակահայկականության լեգիտիմացման ֆետիշացմանը։
Հարություն ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» շաբաթաթերթի այս համարում
