«Հելսինկյան ասոցիացիա» իրավապաշտպան ՀԿ-ի նախագահ, իրավապաշտպան Նինա Կարապետյանցը գրում է.
«Ի դժբախտություն Ցեղասպանություն իրականացնողների և իրենց շահերը ներկայացնող՝ մոռացության մատնելու կողմնակիցների, կան հանցանքներ, որոնք ՉՈՒՆԵՆ ՎԱՂԵՄՈՒԹՅՈՒՆ ․․․․
Չունեն վաղեմություն նաև այն պատճառով, որ ցեղասպանվածների թիվն այնքան մեծ էր, որ գրեթե յուրաքանչյուրս ցեղասպանության զոհերի ժառանգ ենք։
Խնդիրը կա և այն լուծման կարիք ունի։
Կարդացեք նաև
Այն չի կարող լուծվել ցեղասպանության զոհին մոռացություն պարտադրելով:
Լուծումն այլ հարթության մեջ ա։
Զոհին մոռացություն պարտադրելու դիրքորոշման կողմնակիցները (անկախ իրանց ով լինելուց) ինքնաբերաբար դառնում են նոր ցեղասպանությունների երաշխավորներն ու հովանավորները։
Կո՞շտ էր:
Այո: Որովհետև
ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՈՉ ԱՐԴԱՐԱՑՈՒՄ ՈւՆԻ, ՈՉ ԷԼ ՎԱՂԵՄՈւԹՅԱՆ ԺԱՄԿԵՏ ․․․
Մի բան էլ
ես՝ ցեղասպանության ենթարկվածների ժառանգս, որևէ մեկին չեմ լիազորել/լիազորում հանդես գալ իմ անունից՝ հրաժարվելու/ժխտելու/կասկածի տակ դնելու ցեղասպանության փաստը, առավել ևս իմ, որպես ժառանգ իրավունքներից հրաժարվելու ․․․»:
