Իրանագետ Արտյոմ Տոնոյանի տելեգրամյան ալիքից տեղեկանում ենք.
Ադրբեջանի հակահայկական քաղաքականություն. «ցեղասպանությունների» վերագրում 1
Ադրբեջանի հակահայկական քաղաքականության կարևոր ուղղություններից է Հայաստանի և հայության «ցեղասպան» իմիջի կերտումը, որն ունի թե արտաքին, թե ներքին նպատակներ։
Արտաքին նպատակներից է աշխարհում հայության բացասական և հատկապես «ցեղասպան» իմիջի ստեղծումը և տարածումը։
Իսկ ներքին նպատակներից է հայությանը սահմանել որպես «հիմնական թշնամի» (archenemy), «կենտրոնական սպառնալիք» և այդ «թշնամու» դեմ պայքարի առանցքի շուրջ իրականացնել այսպես կոչված «համազգային կոնսոլիդացիա» և ավարտին հասցնել ազգակերտման գործընթացը։
Կարդացեք նաև
Շուտով այս ալիքում հրապարակվելու է 1998թ. Հեյդար Ալիևի հրամանի տեքստը՝ հաստատված խորհրդարանի կողմից, երբ մարտի 31-ը ճանաչվեց Ադրբեջանում որպես «ցեղասպանության զոհերի ոգեկոչման օր» և «համազգային սգո օր» Ադրբեջանում։
Հրամանի տեքստը կարևոր է, քանի որ այդ տեքստում կա անդրադարձ ոչ միայն 1918-1920թթ. իրադարձություններին (որտեղից է վերցվել նաև մարտի 31-ը), այլ բազմաթիվ այլ դրվագների, այդ թվում նաև Խոջալուի իրադարձություններին, որը ևս ճանաչվել է այդ հրամանով որպես «ցեղասպանություն»։
Երեկ Արկադի Ղուկասյանին վերագրված «ցուցմունքները»՝ Խոջալուի մասով, պետք է ուրեմն դիտարկել ոչ թե ստեղծված առիթի «օգտագործում» կամ «շահարկում», այլ համակարգային պետական քաղաքականության մաս։
