Խորքը թափանցողները կ’ըսեն, թէ եղածը անակնկալ չէ. օգտուելով միջազգային քաղաքական բեմի ներկայ յորձանուտէն, Էրտողան դարձեալ դիմեց շինծու սադրանքներու եւ հալածանքներ շղթայազերծեց ընդդիմադիրներու դէմ, որոնցմէ կարեւորագոյնը, բնականաբար, իր ոխերիմ մրցակիցը՝ Իմամօղլուն է։
Պոլսոյ քաղաքապետը ձերբակալուեցաւ Մարտ 19-ին, այն պատրուակով, թէ ան կատարած է զեղծարարութիւններ եւ գործակցած՝ ահաբեկիչներու հետ։ Ձերբակալումը, ապա նաեւ կալանաւորումը բռնկեցուցին կացութիւնը։ Ցուցարարներ ողողեցին Պոլսոյ թաղերն ու հրապարակները։ Համալսարաններ փակուեցան։ Պոլսոյ թաղամասերու երբեմնի խճողումը փոխարինուեցաւ ընդհարումներով, այրուող անիւներու հեղձուցիչ ու գարշելի հոտով։ Հրդեհը շուտով կլանեց այլ քաղաքներ։
Յուլիս 2016-ի «պետական հարուած»-էն աւելի՛ վտանգաւոր է ներկայ տագնապը։ Այդ օրերուն, Էրտողան, ընկերային ցանցերը գործի լծելով, յաջողեցաւ շուտով կացութեան տէր դառնալ: Այսօր, միեւնոյն եւ աւելի՛ եւս կատարելագործուած ցանցերը սկսած են անհասանելի դառնալ, մանաւանդ երբ Իմամօղլու իր բանտի խուցէն քաջալերեց միլիոնաւոր ցուցարարները։ Բանտարկուողներու թիւը բարձրացած է հազարէ վեր, որոնց կարգին՝ լրագրողներ եւ ուսանողներ։ Էրտողան կը նաւարկէ նոր բռնաճնշումներու ալիքի մը վրայ: Զէնքերը վար դնելու քիւրտերուն ուղղուած այլ բանտարկեալի մը՝ Օճալանի կոչը կորսուած է բարձրացած ժխորին մէջ…
Հանրապետական ժողովուրդի կուսակցութեան անդամները կը պահանջեն նախագահական արտակարգ ընտրութիւն, թեկնածու հռչակած են կալանաւորուած Էքրեմ Իմամօղլուն:
Բնականաբար հարց կը ծագի, թէ այս զարգացումները արդեօք որեւէ բան կը խոստանա՞ն դրացիներուն ու մասնաւորաբար մեզի՝ Հայաստանին ու հայութեան: Իբրեւ հայորդի, այս բոլորին կը հետեւինք իբրեւ ուշագրաւ իրադարձութիւն։ Հայաստանէն հնչող բանիմաց մեկնաբանութիւններն ալ, բարեբախտաբար, կը շեշտեն, որ մինչեւ իսկ եթէ Հանրապետական ժողովուրդի կուսակցութիւնը յաղթական դուրս գայ մրցումէն (թէեւ գրաւները մեծ չեն), ոչ մէկ փոփոխութիւն պիտի կրէ Հայ դատն ու Հայոց Ցեղասպանութեան ճանաչումը, Հայաստանի հանդէպ Թուրքիոյ քաղաքականութիւնը՝ ընդհանրապէս։
…Իսկ Հիւսիսային պողոտային վրայ ճեմող երեւանցին կամ ման եկող այցելու հայը չի՞ գիտակցիր, թէ նման ցոյցեր ու բողոքի արտայայտութիւններ շատո՜նց պէտք էր մեկնարկէին Հայաստանի Ոստիկանական Հանրապետութեան մէջ։ Երեւանի մէջ արդարութեան եւ իրաւունքի շատ աւելի ուժեղ պահանջներ կան, որովհետեւ եթէ Էրտողան այլապէս՝ այս կամ այն ձեւով իր հողերն ու ազդեցութեան գօտիները կ’ընդարձակէ, ՔՊ-ական իշխանութիւնը Հայաստանի տարածքը կծկած է, աւելին՝ «խաղաղութեան համաձայնագիրը պատրաստ ենք միակողմանի ստորագրելու» յայտարարութիւններով՝ պատրաստակամութիւն կը յայտնեն նմանապէս միակողմանի նոր կորուստներ բերելու մեր հայրենիքին ու ազգին: Եւ անշուշտ՝ առանց մոռնալու ոստիկանական բռնապետութեան այլ կիրարկումները, ինչպէս՝ ընդդիմադիրներու դէմ հալածանքները, արցախցիներու դէմ թշնամանքի նոր ալիքներու ստեղծումն ու մինչեւ իսկ նահատակներու ծնողներուն վարկաբեկումը…
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
