Ազգային ժողովում կեղծավորության շքահանդեսը շարունակվում է։ Գլխավոր դատախազը պահանջում է պատգամավորական անձեռնմխելիությունից զրկել Հովիկ Աղազարյանին և Տարոն Մարգարյանին, խորհրդարանական մեծամասնությունն էլ ձևացնում է՝ իբր լրջորեն հավատում է, որ այդ ամենը որևէ կապ ունի արդարադատության հետ։ Իրականում, սակայն, այդ շոուն մի քանի խորքային բացահայտումներ է անում։
Սկսենք Հովիկ Աղազարյանին առնչվող երկու դրվագներից՝ կաշառքի դիմաց մանր եղջերավոր անասունների արտահանման և շինթույլտվության «դաբրոներ» դասավորելուց։ Փաստորեն՝ ՔՊ-ական պատգամավորին այդ հարցերով դիմողները լավ էլ իմացել են, որ «կոռուպցիան արմատախիլ անելու» վերաբերյալ Նիկոլ Փաշինյանի բոլոր հայտարարությունները դատարկ խոսքեր են, իսկ իրականում Հայաստանում լավ էլ հնարավոր է նախկինի պես ցանկացած հարց լուծել կաշառքով։ Ավելին՝ ՔՊ-ական պատգամավորը, որը «ներսից» գիտեր «հեղափոխական իշխանությունների» էությունն ու գործելաոճը, նույնպես վստահ է եղել դրանում ու ստանձնել է այդ գործերը, պարզապես ավարտին չի հասցրել, որովհետև կաշառքի խոստացված կանխավճարը պայմանավորվածից պակաս է եղել։
Հիմա՝ համատարած կեղծավորության մասին։ ՔՊ-ական մեծամասնությունը ձևացնում է, թե իբր չի հասկանում, որ գլխավոր դատախազը եկել է Հովիկ Աղազարյանի ետևից միայն այն պատճառով, որ նա հրաժարվել է Նիկոլ Փաշինյանի «հորդորով» հրաժարվել մանդատից։ Հասկանո՞ւմ եք, մի քանի տասնյակ պատգամավորներ, հասուն մարդիկ, հարյուր տոկոսով վստահ լինելով, որ տեղի ունեցածն ուղղակի քաղաքական հաշվեհարդար է, «իրենց շլանգի տեղ դրած»՝ մասնակցում են այդ խեղկատակությանը։ Հանուն «տուն պահելու», հանուն պարգևավճարների, կարճ ասած՝ հանուն մի կտոր հացի։ Ու որևէ մեկը ծպտուն չի հանում, որպեսզի հանկարծ Հովիկ Աղազարյանի օրը չընկնի։
Մարկ ՆՇԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Չորրորդ իշխանություն»-ում
