Նախ, փորձում են թաքցնել իրականությունը` հայտարարելով, թե սահմանին կրակոցներ չկան: Հետո, երբ լրատվամիջոցներն ու տարբեր անհատներ ապացուցում են, որ կրակոցներ կան, եւ դա այլեւս հնարավոր չի լինում թաքցնել, մի խայտառակ, զավեշտական հայտարարություն են տարածում, թե «Հայաստան–Ադրբեջան սահմանագծի երկայնքով երբեմն արձանագրվում են կրակոցներ, որոնք չեն թիրախավորում ՀՀ տարածքը»։ Թե դա ինչ է նշանակում` ոչ մեկին հայտնի չէ: Օ՞դ են կրակում, ճնճղուկների վրա՞ են կրակում, պարզ չէ: Ի վերջո, թիրախավորումը ՀՀ ՊՆ-ն ինչպե՞ս է հասկանում` երեւի քանի դեռ զոհ չունենք, ուրեմն թիրախավորվա՞ծ չեն կրակում: Սրան դժվար է այլ անուն տալ, քան Հայաստանի Հանրապետության շահերին դավաճանություն, հայ հասարակությանը մոլորեցնելու, ապակողմնորոշելու, թշնամու կերպարը «դրական» լույսի տակ ներկայացնելու փորձ: Նման մի բան մենք ունեցել ենք 2020 թվականի պատերազմի ժամանակ, երբ 44 օր մեզ խաբում էին, թե «հաղթում ենք», եւ անգամ Շուշին հանձնելուց հետո չէին խոստովանում, որ պարտվել ենք, իսկ ճշմարտությունը գրող լրատվամիջոցներին թիրախավորում էին ու հալածում, թե` «խուճապ մի տարածեք»: Այս վարքագիծը նոր չէ:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
