Ազր­պէյ­ճա­նի հետ հա­մա­ձայ­նու­թիւն կնքե­լու ­Հա­յաս­տա­նի նպա­տա­կադ­րու­մը ո­րե­ւէ ձե­ւով վստա­հու­թիւն չի ներշն­չեր՝ հա­յու­թեան ի­րա­ւունք­նե­րը պահ­պա­նո­ւած տես­նե­լու ա­ռու­մով. ՀՅԴ ­Յու­նաս­տա­նի ­Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէ

«Եռագոյն». Ազր­պէյ­ճա­նի հետ հա­մա­ձայ­նու­թիւն կնքե­լու ­Հա­յաս­տա­նի նպա­տա­կադ­րու­մը ո­րե­ւէ ձե­ւով վստա­հու­թիւն չի ներշն­չեր՝ հա­յու­թեան ի­րա­ւունք­նե­րը պահ­պա­նո­ւած տես­նե­լու ա­ռու­մով։ ­Հայ ժո­ղո­վուր­դին հա­մար անյս­տակ տո­ւեալ­նե­րու վրայ հիմ­նո­ւած փաս­տա­թուղ­թի մը շուրջ բա­նակ­ցու­թիւն­ներ կը վա­րո­ւին ­Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տին կող­մէ, ո­րուն մա­սին միայն ազր­պէյ­ճա­նի պա­հանջ­նե­րու եր­կար շար­քը ծա­նօթ դար­ձած է։ Ակն­յայտ է, որ Ազր­պէյ­ճան կը ճնշէ ­Հա­յաս­տա­նի վրայ, միան­գա­մընդ­միշտ ձեռք­բե­րե­լու հա­մար Ար­ցա­խի հար­ցի վերջ­նա­կան փա­կու­մը, ինչ­պէս նաեւ իր գե­րակշ­ռին տակ պա­հե­լու հա­մար մեր եր­կի­րը, բռնա­պե­տա­կան իր բո­լոր հի­ւան­դա­գին ծրա­գիր­նե­րը ի­րա­գոր­ծե­լու հե­ռան­կա­րով, ի վնաս մեր հայ­րե­նի­քին եւ մեր ժո­ղո­վուր­դին։

­Կա­րի­քը կա՞յ յի­շեց­նե­լու՝
— ­պա­քու ա­ռե­ւան­գած է ու պա­տանդ կը պա­հէ Ար­ցա­խի քա­ղա­քա­կան եւ ռազ­մա­կան ղե­կա­վա­րու­թիւ­նը, ա­նոր են­թար­կե­լով ա­պօ­րի­նի ու խեղ­կա­տակ դա­տա­վա­րու­թեան մը, որ կը մի­տի նուաս­տա­ցաց­նել ամ­բողջ հայ ժո­ղո­վուր­դը։
— ­Ներ­խու­ժած է ­Հա­յաս­տա­նի ­Հան­րա­պե­տու­թեան սահ­ման­նե­րէն ներս ու ա­պօ­րի­նի գրա­ւուած կը պա­հէ ա­նոր ինք­նիշ­խան տա­րածք­նե­րէն մաս մը։
— ­Շա­րու­նա­կա­կան ան­հե­թեթ ու վտան­գա­ւոր յայ­տա­րա­րու­թիւն­ներ կը կա­տա­րէ ա­լիե­ւի ան­վերջ պա­հանջ­նե­րուն մա­սին, նպա­տակ ու­նե­նա­լով ա­ւե­լին կոր­ծե­լ ­Հա­յաս­տա­նէն։

Ա­ռա­ւել, եր­կու օ­րէ ի վեր, յու­նա­կան եւ մի­ջազ­գա­յին մա­մու­լին մէջ դար­ձեալ սկսած են շրջա­նա­ռո­ւիլ «­Հա­յաս­տա­նի կող­մէ գոր­ծո­ւած յար­ձա­կում­նե­րու» մա­սին սուտ լու­րե­րը, որ ա­զե­րիա­կան ա­պա­տե­ղե­կա­տո­ւու­թիւ­նը կը տա­րա­ծէ՝ նո­րա­նոր յար­ձա­կում­ներ ար­դա­րաց­նե­լու հա­մար ­Հա­յաս­տա­նի դէմ։ Ուս­տի, ո՞ւր է հա­յու­թեան եւ ­Հա­յաս­տա­նին հա­մար տրուե­լիք ո­րե­ւէ ե­րաշ­խիք։

Եր­բեք կա­րե­լի չէ ըն­դու­նիլ նման պայ­ման­նե­րու մէջ պար­տադ­րո­ւող ո­րե­ւէ փաս­տա­թուղթ, որ նոր զի­ջում­նե­րու պի­տի ա­ռաջ­նոր­դէ մեր եր­կի­րը։

Չ­կայ ազգ ու պե­տու­թիւն, որ խա­ղա­ղու­թեան բարձրա­գոյն ե­րաշ­խի­քը չու­զէ իր երկ­րին եւ ժո­ղո­վուր­դին հա­մար։ Ա­զատ կեանք, ա­պա­հով ու ար­դար պայ­ման­նե­րու մէջ՝ գե­րա­գոյն նպա­տակն է երկ­րի մը ու իր քա­ղա­քա­ցի­նե­րուն հա­մար։ Այդ է հա­յու­թեան պա­հան­ջը նաեւ մեր հայ­րե­նի­քին հա­մար։ ա­լիե­ւեան կե­ցո­ւածք­նե­րը սա­կայն ո­րե­ւէ ձե­ւով թոյլ չեն տար հա­ւա­տա­լու, թէ ճշմա­րիտ խա­ղա­ղու­թեան մը հաս­տատ­ման ճիգ է ե­ղա­ծը։

­Տա­րա­ծաշր­ջա­նին մէջ ար­դար խա­ղա­ղու­թեան ու կա­յու­նու­թեան հաս­տա­տու­մը ցան­կա­լի է բո­լո­րին հա­մար։ ­Սա­կայն, այդ պէտք չէ ըլ­լայ միա­կող­մա­նի պար­տադ­րան­քի ար­դիւնք, ան­տե­սե­լով հայ­կա­կան ի­րա­ւունք­նե­րը ու դառ­նա­լով նոր սպառ­նա­լիք­նե­րու մի­ջոց։

ՀՅԴ ­Յու­նաս­տա­նի ­Կեդ­րո­նա­կան ­Կո­մի­տէ