Ինչպե՞ս հաջողվեց հայ ազգին, գտնվելով ԽՍՀՄ կազմում, ազատագրել Արցախը, ինչո՞ւ նույնը տեղի չունեցավ 2020 և 2023 թվականներին, ի՞նչ դասեր պետք է քաղել տեղի ունեցածից։
Պատմաբան Խաչատուր Ստեփանյանը խոսելով այս հարցերի շուրջ, ասաց, որ սերունդը, որը սկսեց Արցախյան շարժումը, ապրում էր իրական երազանքներով՝ ուներ հստակ երազանք՝ Անկախություն անենալ։
«Այդ սերունդը ստացել էր համապատասխան դաստիարակություն, չնայած մեծանում էին Խորհրդային Միությունում, բայց ազգային դաստիարակություն էին ստանում։ Չնայած Խորհրդային Միության տարիների ճնշումներին, մարդիկ կարողացել էին իրենց համար իրական ազգային երազանք ձևավորել ու հասնել դրան։ Ցավոք, հաջորդ սերունդը, որի մեջ նաև ես եմ, ապաշնորհ գտնվեց՝ ազատագրված, Անկախության առաջին քայլերն արած սերնդի գործը չշարունակելու առումով։
Ազգային պետություն ստեղծելուց հետո, ցավոք, մենք շեղվեցինք ազգային պետություն կառուցելու ճշմարիտ ուղուց։ Գնացինք ոչ սովորական պետություն կառուցելու ճանապարհով, ինչն էլ մեր ճակատագրական սխալն էր»,- 168.am-ի հետ զրույցում նշեց Խաչատուր Ստեփանյանը։
«Այսօր Արցախի կորուստը մեծամասնությունը շատ հեշտ տարավ, հակառակ դեպքում չէր հանդուրժի, մինչդեռ նախկինում այդպես չէր, մենք շատ ավելի ծանր էինք տանում փոքր կորուստները, օրինակ, պատերազմի ժամանակ մեկ գյուղի կորուստը։
Քաղաքական առումով մենք էլ մանկամիտ քայլեր ենք իրականացնում, իսկ նախկին սերունդը մանկամիտ չէր»,- ընդգծեց Խաչատուր Ստեփանյանը։
Զվարթ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ 168.am-ում։
