«Հանուն հավասար իրավունքների» կրթական կենտրոնի նախագահ, «Իմ քայլը» խմբակցության նախկին պատգամավոր Գայանե Աբրահամյանի ֆեյսբուքյան գրառումը
Մյունխենի անվտանգության համաժողովը շրջադարձային է եւ, ինչպես միշտ, խիստ կարեւոր` աշխարհաքաղաքական զարգացումները վերլուծելու համար։
ԱՄՆ փոխնախագահ Ջեյ Դի Վենսի ելույթն ու ԵՄ ժողովրդավարության ծայրահեղացված մոտեցումների խիստ քննադատությունները, իհարկե փոքր-ինչ չափազանցված էին, չնայած զարմացա անգամ, որ օրինակ չբերեց ՄԲ-ի ամենամեծ սկանդալը, որն իրապես ծայրահեղ դեպք է։
Այո, ԵՄ-ն հաճախ իրավունքի հարցերը ծայրահեղացրել է, ունի սարսափելի խնդիրներ միգրանտների առումով, բայց միգրացիայի հարցում մեղադրանքները, թե բա` դուք եք որոշել, չեք լսել ձեր ընտրողներին, սխալ օրենքների հիման վրա եք ներգաղթ արել եւ այլն, մեղմ ասած, տեղին չէ։
Կարդացեք նաև
Ափսոս, որ Վենսի ելույթը քննադատած Գերմանիայի Պաշտպանության նախարարը խիստ դիվանագիտական լեզվով խոսեց ու ասենք չհիշեցրեց ԱՄՆ-ին, որ ԵՄ միգրացիայի մեծ հոսքերի հիմնական պատճառներից մեկն էլ հենց ԱՄՆ-ի նախաձեռնած պատերազմներն են եղել` Իրաք եւ այլն… անասելի ցավալի է էս երեսպաշտությունը` չտեսնել ու չգնահատել, որ հաճախ ԵՄ-ն ապաստան է տվել ամենածայրահեղ վիճակում հայտնված փախստականներին։
Բայց Վենսի ելույթը շատ կարեւոր էր հասկանալու, որ դիկտատորների մանիպուլյացիոն գործիքների դեմ պայքար չի մղվելու այլեւս, իսկ հանրային ընկալումների վրա դրանց ազդեցությունը կարող է ճակատագրական դառնալ…
Կոգնիտիվ պատերազմներն այլեւս իրողություն են, մինչդեռ դրա դեմ պայքարը գերտերություն ԱՄՆ-ն համարում է ժողովրդավարության չարաշահում, իսկ այն, ինչ կարող է կատարվել հատկապես մեր պես կրթական մոդել ունեցող` վերլուծական, քննական միտք չձեւավորող հասարակություններում, մեդիագրագիտության գրեթե զրոյական մակարդակ ունեցող հանրույթներում` պարզապես նշանակում է պետությունների ներսից պայթեցում դանդաղ գործողության ռումբերով` սա նեո-տրոյական ձիու մարտավարություն է։
Հիբրիդային, կոգնիտիվ պատերազմները, որոնց հիմնական գործիք-զենքը հանրային հոգեսոցիալական վիճակի, ընկալումների, հանրային գիտակցության` վախերի եւ մանիպուլյացիաների միջոցով կառավարումն է, այլեւս պատերազմելու հիմնական մեթոդն է, ասել է թե` 6-րդ սերնդի պատերազմը, իսկ դրա դեմ պայքարի մեխանիզմները ոչ թե պետք է դադարեցնել, ինչպես հորդորում էր Վենսը, այլ ավելի զարգացնել, մի խոսքով, դիկտատորների, այդ թվում` Պուտին-Ալիեւ-Էրդողան խմբակի ձեռքերն է՛լ ավելի անկաշկանդ են բացվում ու պետք է շատ զգոն լինենք։
