Այսօր լրագրողները դպրոցի տնօրենների հետ հանդիպումից հետո Շիրակի մարզպետ Դավիթ Առուշանյանից հետաքրքրվեցին, թե ինչո՞ւ է իր հանդիպումներում հաճախակի կրկնում, որ աթոռը կորցնելուց չի վախենում, սրանով ի՞նչ ուղերձ է հղում մարզպետարանի ենթակա կառույցների ղեկավարներին։
«Այո՛, ես իմ աթոռը կորցնելուց չեմ վախենում, որովհետև աթոռը ինքս եմ առել, հետս բերել։ Փոխքաղաքապետի պաշտոնը ստանձնելով, երբ աթոռը հետս բերեցի, գնել էի, ու այն ոչ թե շքեղ աթոռ էր, որ ես հարմար պետք է նստեի, ուղղակի համեստ աթոռ էր, ուղղակի իմն է։ Քաղաքապետը հարցրեց, թե սա ի՞նչ աթոռ է, ասացի՝ հետս եմ բերել, որովհետև պետական աթոռը ժամանակ առ ժամանակ մարդ է փչացնում, իհարկե՝ կատակով։
Հետո այդ աթոռը իմ հետ գնաց Ազգային ժողով, հիմա էլ իմ հետ եկել է մարզպետարան։ Ու ասում եմ՝ ես աթոռ կորցնելուց չեմ վախենում, որովհետև չեմ կորցնի, իմ աթոռն է, ես հետս տուն եմ տանելու։
Եթե շատ խորանաք դրա փիլիսոփայության մեջ, ուզում եմ ասել՝ ոչ թե աթոռն է մարդ փչացնում, այլ հիմքում այն տրամաբանությունն է, որ ինչ-որ բան անելուց գիտակցես, որ դա քոնն է, քո սեփականությունն է, դա «Տուն՝ քաղաք Գյումրին է»։
Կարդացեք նաև
Մարզպետարանի բոլոր ենթակա կառույցները՝ դպրոց, հիվանդանոց քոնն են, եթե որևիցե բանի վերաբերում ենք որպես քո սեփականություն, շատ ավելի սրտացավ ես վերաբերելու, շատ ավելի հոգատար ես դրա հանդեպ լինելու։
Մենք երբեք մեր տանը ծխախոտը գետին չենք գցում, բայց փողոցով քայլելուց անում ենք։ Երբ գիտակցեցինք, որ Գյումրին մեր տունն է, ծխախոտը երբեք փողոցում չենք գցի։
Ուղերձն այն է, որ բոլորն իրենց աշխատանքին վերաբերեն այդ մոտեցմամբ»,-պարզաբանեց մարզպետը։
Նունե ԱՐԵՎՇԱՏՅԱՆ
