Այս շաբաթը նշանավորվեց ազգային մեծ առաջընթացով: Կներեք, ավելի ճիշտ, պետական մեծ առաջընթացով: Էդ «ազգային» բառը մեր իշխանությունների մոտ «ժոգա» է առաջացնում: Հենց «ազգային» բառը լսում են, խրտնում, դեպրեսիայի մեջ են ընկնում, ախորժակները փակվում է, ուղեղները «ստոպ» է տալիս:
Դրա համար էլ որոշել են հրաժարվել «ազգայինից»: Ասենք, Ա. Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի անվանումից «ազգային» բառը հանել են: ՔՊ-ական պատգամավոր Սիսակ Գաբրիելյանը, փորձելով «կռուտիտ» լինել, ասում է, թե բա «ազգային թատրոնի» այդ կարգավիճակը «որոշակիորեն ստորադասում է մյուս թատրոններին, որոնք այդ կարգավիճակը չունեն»: Փաստորեն, Օպերայի և բալետի թատրոնը 90 տարի է, նվաստացրել է բոլոր այն թատրոններին, մշակութային կենտրոններին, որոնց անվանման մեջ «ազգային» բառը չի եղել:
Այնպես որ, պինդ բռնվեք, շուտով ազգային կերակրատեսակների փոխարեն կունենանք համապետական կերակրատեսակներ, ազգային խոհանոցը կդառնա համապետական խոհանոց, 19-րդ դարի ազգային-ազատագրական պայքարը գրքերում կնշվի որպես համապետական-ազատագրական պայքար, դե, իսկ մեր ազգային հերոսներին կփոխարինեն համապետական հերոսները:
Էս մեկը, ինչ ճիշտն է, ճիշտն է, չգիտենք, Ալիևի հերթական պահանջն են կյանքի կոչում, թե Փաշինյան-Աննա փոդքաստների ժամանակ է ծնվել:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Չորրորդ իշխանությունում»
