Տարեվերջյան թողարկումներից մեկում «Հայացքն» անդրադարձել էր «Քաղպայմանագիր» կուսակցությունում տիրող խառնափնթոր իրավիճակին՝ նկատելով, որ կառավարող քաղաքական ուժը ներքին սրացումների նոր փուլ է թեւակոխում: Այն, ըստ էության, սկսվել էր նոյեմբերի 17-ին, երբ ՀՀ-ում վարչապետի աթոռը զբաղեցնող անձը ուշ երեկոյան SMS հաղորդագրություններ ուղարկեց հայտնի վեց պաշտոնյաներին՝ «խնդրելով» նրանց, ոչ ավել ոչ պակաս, հաջորդ իսկ օրը հրաժարականի դիմումներ ներկայացնել:
Բայց գանք մեր թեմային՝ իշխող քաղաքական թիմում գնալով սաստկացող խմորումներին: Այդ համատեքստում հիշեցնենք նաեւ, որ նոյեմբերի 17-ի կեսգիշերվա կադրային «ջարդը» վերը նշվածով չավարտվեց: Քիչ անց պարզվեց, որ Փաշինյանն առանց SMS-ի չէր թողել նաեւ թիմակից երկու պատգամավորի՝ Հովիկ Աղազարյանին եւ Նարեկ Զեյնալյանին, որոնք պետք է նրա «խնդրանքով» վայր դնեին մանդատները: Զեյնալյանը չէր կարողացել մերժել, իսկ Աղազարյանն ընդդիմացել էր՝ ՔՊ խմբակցությունից ու կուսակցությունից հեռացվելու եւ դատական թնջուկի մեջ հայտնվելու գնով: Պատգամավորների հանդեպ Փաշինյանի այդ ձեռնարկի շարժառիթը հոկտեմբերի 15-ին ԱԺ-ում կազմակերպված աղմկոտ լսումներն էին, մասնավորապես՝ դրանց ընթացքում Քյարամյան-Աղազարյան հանրորեն բաց լեզվակռիվը:
Սակայն լեզվակռիվը, պարզվում է, չարիքի փոքրագույնն է, որ կարող է լինել իշխող քաղաքական ուժի ներսում տեղի ունեցող խժդժություններում: ՔՊ-ի «հայհայը գնացել, վայվայն է մնացել»՝ անցած 1960-ականներին այսպես պապս կասեր հարեւան գյուղի կոլտնտեսության մասին, որի սուտլիկ նախագահը բարձրագոչ խոստումներով ամեն տարի ձախողում էր պետությանը գյուղմթերքի հանձնման պլանները: Հիմա «հայհայի» իրադրությունը ՔՊ-ում է: Օրեր առաջ ArmLur.am-ին հայտնի դարձավ, որ կուսակցության հունվարի 9-ի փակ նիստն ավարտվել էր ՔՊ-ական պատգամավոր Հայկ Սարգսյանի ու Տավուշի մարզպետ Հայկ Ղալումյանի միջեւ ծագած վիճաբանությամբ, որը վերածվել էր ձեռնամարտի: Ընդ որում՝ Փաշինյանի ներկայությամբ, որը թողել, հեռացել էր:
Քաշքշուկների, փոխադարձ վիրավորանքի եւ կռվի պատճառը, «ArmLur»-ի փոխանցմամբ, Տավուշում բնապահպանական խայտառակ վիճակն ու ապօրինի ծառահատումներն էին, որոնց մասին ՔՊ-ի վերջին նիստերում մարզպետին ուղղված թափանցիկ ակնարկներով խոսում էր հայտնի «շշաձիգը»: Ըստ «օդում կախված» լուրերի, վեճի առարկան տավուշյան անտառների փայտանյութի բիզնեսին տիրանալն է եղել: Ամենայն հավանականությամբ՝ Հայկ-պատգամավորը փորձել է հավասար շահաբաժնով «փայ մտնել» Հայկ-մարզպետի ստվերային բիզնեսում, ինչին վերջինս չի համաձայնել: Փաշինյանի անխոս հեռանալը ինչ-որ տեղ հասկանալի է՝ կռվողներից մեկն իր քավորն է, մյուսը՝ ԱԺ-ում իր հավատարիմ կամակատարը: Նախընտրել է՝ չխառնվել:
Կարդացեք նաև
Ակնբախ է,- եւ դա կհաստատեն վերջին շրջանի շատ դիտարկումներ,- որ 2026թ.-ի խորհրդարանական ընտրություններին ընդառաջ իշխանական թիմում նկատելի են ոչ միայն անհանգստության, այլեւ ներիշխանական խարդավանքների ու առնետավազքի երեւույթներ: Ամենատիպականն այս առումով «Քաղպայմանագրից» հեռացված Հովիկ Աղազարյանի ու Հակոբ Ասլանյանի օրինակն է, որոնք այս օրերին հույժ զբաղված են կուսակցաշինության աշխատանքով եւ, իրենց խոսքով, պատրաստ են «իշխանությունը վերցնել ու կառավարել Հայաստանը»: Աղազարյանը, ով ՔՊ-ի հնաբնակներից է, գրեթե կասկած չունի, որ առաջիկա ամիսներին Նիկոլ Փաշինյանը հրաժարական է տալու եւ արտահերթ ընտրություններ են լինելու:
Փաշինյանի երբեմնի թիմակիցն ու հավատարիմ զինակիցը այսօր իր կուսակցությունն է հիմնում՝ հույս ունենալով հաղթել առաջիկա համապետական ընտրությունում՝ լինի դա արտահերթ, թե հերթական: Նա հավաստիացնում է, որ ՔՊ-ից լուրջ ներհոսք է սպասվում դեպի իր նորաստեղծ քաղաքական ուժի շարքերը: Ամեն դեպքում փաստն այն է, որ «Քաղպայմանագիրը» սկսել է մանրից տրոհվել՝ բաժանվելով մի քանի անձանց շուրջ համախմբված մասերի: Մամուլի որոշ տվյալների համաձայն՝ նման խմբավորումների առկայություն է նկատվում ԱԺ խոսնակ Ալեն Սիմոնյանի, Երեւանի քաղաքապետ Տիգրան Ավինյանի, Պնախարար Սուրեն Պապիկյանի շուրջ:
Ներքին եւ արտաքին բոլոր ճակատներում ձախողած Փաշինյանի վիճակը տագնապալից է: Հարաճուն մարտահրավերներին, ընկճվածությանը, ճակատագրի անորոշությանը գումարվել է ներթիմային անհամերաշխությունը: Նա հասկանում է, որ իր երգը երգված է: Ջանում է թաքցնել մտավախությունները, անհոգ ձեւանալ՝ ցույց տալ, որ ամեն ինչ օքեյ է՝ կարող է շատ հագիստ հեծանիվ քշել, մետրոյով երթեւեկել, ձվածեղ պատրաստել, Աննայի հետ թեւանցուկ՝ անկաշկանդ դուրս գալ զբոսանքի, Կառավարության նիստերին անհամ կատակներ անել, քահ-քահ ծիծաղել… Բայց «մախաթը պարկում չես թաքցնի»: Ներքին գզվռտոցները, ներկլանային պայքարը, կոռուպցիան, անհանդուրժողականությունը, փոխադարձ ատելությունը աչք են ծակում:
Գեւորգ ԲՐՈՒՏԵՆՑ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երևանից» թերթի այս համարում
