«Խոսել Տեր-Պետրոսյանի մասին, նշանակում է խոսել մի ամբողջական էպոխայի՝ դարաշրջանի մասին։ Դա մի մեծ ժամանակաշրջան է, որն ընդգրկում է մեր պատմության ամենադրամատիկ և վճռորոշ շրջափուլերից մեկը»,- ՀՀ առաջին նախագահի 80-ամյա տարեդարձի առթիվ «Դեմոկրատական այլընտրանք» կուսակցության կազմակերպած պանելային քննարկման ժամանակ նշեց լրագրող, հրապարակախոս Կարպիս Փաշոյանը։
Նա, փաստելով, որ կարելի է առանձին-առանձին դասախոսություններ կարդալ Տեր-Պետրոսյան գիտնականի, նախագահի, ընդդիմության առաջնորդի մասին, ասաց․ «Քաղաքական իմաստով Տեր-Պետրոսյանը պոզիտիվիստ է․ նրա համար որոշումների կայացման և քաղաքական գործունեության առաջնային շարժիչ ուժը մեզ շրջապատող իրողությունների, փաստերի, հանգամանքների հաշվի առնումն է։ Առաջին նախագահը, լևոնականությունն ինքնին երբեք քայլ չի անում, եթե ձեռքի տակ չունի էմպիրիկ, ապացուցողական տվյալներ։ Կարելի է համեմատել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին և Նիկոլ Փաշինյանին։ Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական գոյության շարժիչ ուժն ի հակադրություն պոզիտիվիզմի իռացիոնալ ինտուիցիան է․ նա ոչ թե քայլում է օբյեկտիվ իրականության պարտադրած խաղի կանոններով, այլ գործում առանց տրամաբանական շղթայի, հրաշքի սպասումով։ Պատահական չէ, որ առանց քաղաքական ու ռազմական հաշվարկի զորքերին առաջնորդում էր Սարդարապատի։ Այսինքն՝ Նիկոլ Փաշինյանը պետությունը կառավարում է իռացիոնալության միջոցով, որը հակաինտելեկտուալ մոտեցում է»։
Կարպիս Փաշոյանի հավաստմամբ՝ Տեր-Պետրոսյանի քաղաքական գործունեությունը նրա մասին է, որ Տեր-Պետրոսյանն ու նրա հետևորդները երբեք չեն ստել հանրությանը․ «Երբևէ որևէ դեպք չի եղել, որ սեղանին լինի բանակցային թուղթ և դրա մասին իրենք ստեն և հասարակությանն ասեն՝ չկա, ինչպես Նիկոլ Փաշինյանն էր 2018-ին անում։ Սա քաղաքականության և քաղաքական կյանքի հիմքն ու էթիկան է, բարոյականությունը։ Լևոնականության դեմ ամենամեծ դիվերսիան կյանքի է կոչվում հիմա՝ Նիկոլ Փաշինյանի վարչակազմի և այսպես կոչված լատենտ նիկոլականների կողմից, որոնք վերցնելով և յուրացնելով լևոնականության, ՀՀՇ-ի, ՀԱԿ-ի կարևոր գաղափարները օրինակ՝ խաղաղությունը, հարևանների հետ հարաբերությունների հաստատումը, ձևախեղել են և ինչ որ առումով արժեզրկում են։ Շատ մարդիկ թյուրիմացաբար կարծում են, որ Նիկոլ Փաշինյանը շարունակում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի խաղաղության օրակարգն ու հայեցակարգը՝ առանց հասկանալու, որ Տեր-Պետրոսյանի խաղաղության հարացույցում կար Ղարաբաղ՝ հայկական Ղարաբաղ, լևոնականության խաղաղության հարացույցում կար Ստեփանակերտ ու Շուշի, հայ մարդը նվաստացած չէր»։
Կարդացեք նաև
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
