«Երբ որևէ դատարան, քննիչ կիրառում է երեխայի՝ լսված լինելու իրավունքը, դա չպետք է որպես բացարձակ իրականություն դիտարկի, այլ դիտարկի երեխայի շահից ելնելով և այդ համատեքստում դիտարկի՝ արդյոք երեխային պե՞տք է լսել, թե՞ ոչ»,-«Մեդիա կենտրոնում» հրավիրված «Նոր օրենսդրական միջոցներ՝ ընդդեմ երեխաների սեռական բռնության և շահագործման» թեմայով քննարկման ժամանակ կարծիք հայտնեց Երեխաների իրավունքների պաշտպանության միջազգային փորձագետ, իրավաբանական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Դավիթ Թումասյանը։
Նա որպես օրինակ նշեց՝ եթե փոքր երեխան ասում է՝ չեմ ուզում ապուր ուտել, միայն կոնֆետ կուտեմ, որևէ ծնող չի համաձայնում դրան ու շարունակեց․ «Եթե երեխան ասում է՝ ես համաձայնել եմ սեռական հարաբերություն ունենալ, դա բացարձակապես չի նշանակում, որ իր համաձայնությունը կշռադատված, ամբողջական ու գիտակցված է և պետք է ընդունել՝ որպես բացարձակ ճշմարտություն՝ անտեսելով երեխայի լավագույն շահը»։
ՀՀ ներքին գործերի նախարարությունը մշակել և e-draft.am իրավական ակտերի նախագծերի հրապարակման միասնական կայքում հանրային քննարկման է ներկայացրել «ՀՀ քրեական օրենսգրքում լրացումներ և փոփոխություն կատարելու մասին» օրենքի նախագիծը, որի նպատակը երեխաներին սեռական շահագործումից և սեռական բռնությունից պաշտպանելու լրացուցիչ երաշխիքներ ստեղծելն է, այդ թվում՝ երեխաների նկատմամբ ոտնձգություն կատարող անձանց քրեական պատասխանատվությունից ազատելու պրակտիկայի բացառման համար լրացուցիչ օրենսդրական հիմքեր ստեղծելով:
Դավիթ Թումասյանը փաստեց՝ ՀՀ օրենսդրությունը նախատեսում է, որ մինչև 16 տարեկան երեխաները գտնվում են սեռական անձեռնմխելիության վիճակում․ նրանց հետ չափահասի կողմից ցանկացած սեռական գործողություն դիտվում է որպես անթույլատրելի։ Ինչքան էլ մինչև 16 տարեկան երեխան համաձայնություն է հայտնում, այն չի կարող ընկալվել որպես որևէ պատասխանատվությունից ազատվելու հիմք։ Իրավակիրառ պրակտիկայում ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ 14-16 տարեկան երեխաների նկատմամբ հանցանք կատարած անձինք ազատվել են քրեական պատասխանատվությունից՝ զղջալու կամ անչափահաս տուժողի հետ հաշտվելու հիմքով»։
Կարդացեք նաև
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Լուսանկարը՝ «Մեդիա կենտրոն»-ի
