«Հրապարակի» զրուցակիցն իրավապաշտպան Ավետիք Իշխանյանն է:
– Դուք ակտիվ քաղաքական եւ իրավապաշտպան գործունեությամբ եք զբաղվում` սկսած 89-90 թվականներից, ըստ Ձեզ` որո՞նք էին նորանկախ պատմության ամենամեծ սխալները եւ այս տարիներին մեր ամենամեծ կորուստը:
– Սխալները բազմաթիվ են եղել։ Սակայն նորանկախ պատմության մեջ, իմ համոզմամբ, ի զարմանս շատերի, ամենամեծ սխալը եղել է այն, որ 1991 թվականին իշխանության գալով, նոր իշխանությունները, հանձինս ՀՀՇ-ի եւ «Ղարաբաղ» կոմիտեի, չդիմացան գայթակղությանը եւ ընտանյոք հանդերձ տեղափոխվեցին կառավարական առանձնատներ՝ այդպիսով մեկուսանալով ժողովրդից։ Այդ օրվանից սկսած, Հայաստանում քաղաքական պայքարի անվան տակ իրականում պայքար էր գնում ոչ թե պետության ամրապնդման, զարգացման համար, այլ միայն իշխանության եւ նրա բարիքներից օգտվելու ու հարստանալու համար։ Քայքայվեց եւ վաճառվեց ողջ ԽՍՀՄ արդյունաբերական հզորությունը, Հայաստանը վերածելով 19-րդ դարի խղճուկ պետության։ Իմ կարծիքով, դարերով զրկված լինելով պետականությունից, նոր իշխանությունները պետք է լինեին նվիրյալներ եւ օր ու գիշեր աշխատեին պետության ամրապնդման, առաջին հերթին ռազմարդյունաբերությունն ամրապնդելու եւ զարգացնելու ուղղությամբ։ Զարմանալի է․ մի կողմից՝ արցախյան հաղթանակներ, մյուս կողմից` պետության քայքայում, որը կարելի է այսպես բնորոշել՝ ողջ հայ ժողովրդի ոգեւորության արդյունքում արցախյան հաղթանակներ եւ իշխանության հասած մի խումբ անձանց կողմից խորհրդային ունեցվածքի սեփականաշնորհում, այն է՝ յուրացում։ Եվ հենց այդ ոգեւորության շնորհիվ էր, որ պատմական հինավուրց Արցախն ազատագրվեց։ Սա մեր ամենամեծ նվաճումն էր։ Այնպես որ, 2020-23 թվականներին Արցախի կորուստը ոչ միայն մեր ամենամեծ կորուստն էր, այլեւ 1915 թվականից հետո հայ ժողովրդի ամենամեծ ողբերգությունը։
– Իսկ Հայաստանում եղե՞լ է մի ժամանակաշրջան, երբ մարդու իրավունքներն այս աստիճան ոտնահարված լինեին:
Կարդացեք նաև
– Միանգամից պատասխանեմ՝ երբեք։ Եթե այսօրվա Հայաստանի պատմությունը հաշվենք 1918 թվականից սկսած, ապա, չհաշված անցյալ դարի 30-ական թվերը, երբեւէ Հայաստանում այսքան քաղաքական հետապնդվողներ եւ քաղբանտարկյալներ չեն եղել։ Եթե մարդու իրավունքների վիճակը հաշվարկենք 1991 թվականից, ապա հաստատապես պնդում եմ` այս աստիճանի մարդու իրավունքների խախտումներ երբեք չեն եղել 3 նախորդ նախագահների ժամանակ։
Հայկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
