Վեց տարի շարունակ իշխող քաղաքական ուժը հպարտորեն հայտարարում է, որ այլեւս փակ է ընտրակեղծիքների էջը, եւ Հայաստանում այլեւս երբեք ընտրություններ չեն կեղծվելու: Սակայն ի՞նչ տարբերություն` կեղծիքն անում են ընտրությունից առա՞ջ, թե՞ հետո: Ի՞նչ տարբերություն` 5-10 հազար դրամո՞վ են ձայն գնում եւ խեղաթյուրում ընտրության արդյունքները, թե՞ ընտրված քաղաքական ուժին ճզմում են, ընտրված քաղաքապետերին բանտ նստեցնում, քրեական եւ այլ մեթոդներով ստիպում, որ հրաժարվեն իշխանությունից, կամ` հաղթող ուժի ավագանու անդամներին «առնում» են եւ գահընկեց անում համայնքապետին: Եթե ընտրություններում հաղթած Սամվել Բալասանյանը, Մամիկոն Ասլանյանը, Արկադի Թամազյանը, Հարություն Մանուչարյանը, Արծրուն Իգիթյանը զրկվեցին համայնքը ղեկավարելու իրավունքից, եթե Առուշ Առուշանյանի, Մանվել Փարամազյանի, Գեւորգ Փարսյանի դեմ քրեական գործեր հարուցվեցին, այլեւս ո՞վ կհամարձակվի հաջորդ ՏԻՄ ընտրություններում առաջադրվել:
Արդար ընտրություն ասելը կեղծիք է, երբ ընտրողի կամքի վրա բռնանալով՝ փոխում ես ընտրությունների արդյունքում ձեւավորված ուժերի դասավորությունը:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
