Թուրքիայի «գարշապարին» Սիրիայի մի մասի հանձնումը վկայում է այն մասին, որ աշխարհում սկսվել է քաղաքական վերաբաշխման երկրորդ փուլը։ Առաջինը իննսունականների սկզբին էր՝ ԽՍՀՄ-ի կազմաքանդման եւ Եվրոպայի վերամիավորման տեսքով։
Ոմանց համար սա պարզապես ավտորիտար վարչակարգի անկում է, որը երկար ժամանակ հակասության մեջ է գտնվել իր ազգային ընդդիմության հետ եւ արտաքին պաշտպանության տակ է: Բայց եթե ավելի լայն հայացքով նայեք, կնկատեք, որ տեղի ունեցողը բոլորովին այլ իմաստ ունի։ 20-րդ դարի առաջին կեսին հաստատված աշխարհակարգը շարունակում է մեթոդականորեն քանդվել։
Ակտիվ շարժընթացի նման ժամանակաշրջաններում հաղթում է նա, ով կարողանում է ընթացող համապարփակ (գլոբալ) փոփոխությունների տրամաբանության մեջ քաղաքական նոր իրողություններ ստեղծել։ Հաղթում է նա, ով կարողանում է կառավարել վերելքների ընթացքը։ Նրանք, ովքեր կառչած են մնում հնից, կորցնում են: Ընդ որում՝ շատ բան:
Սառը պատերազմի կայուն աշխարհակարգի օրինակով ոչ մի օրինակարգություն չի ապահովում սուբյեկտների անվտանգությունը. քաղաքական վերաբաշխման դինամիկ գործընթացի տրամաբանության մեջ օրինակարգություն չկա։ Օրինակարգությունը կայուն համակարգ ունեցող հին աշխարհի հասկացություն է:
Կարդացեք նաև
Այստեղ կարեւորն այն է, որ համապարփակ քաղաքական փոփոխությունների ժամանակաշրջաններում ինքնիշխանության, տարածքային ամբողջականության եւ մարդու իրավունքների սկզբունքները ոչ միայն կորցնում են իրենց նշանակությունը, այլեւ վերածվում են անօրինականության խթանիչների։
Մանվել ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երևանից» թերթի այս համարում
