Երեւան քաղաքի առաջին ատյանի ընդհանուր իրավասության քրեական դատարանում ընդդիմադիր ակտիվիստ Սամվել Վարդանյանի գործով «ավտոբուսի գործ» անունն ստացած դատական նիստի ավարտին Aravot.am-ը զրուցեց Սամվել Վարդանյանի հետ: «Այս գործն ի սկզբանե ընդհանրապես պիտի չլիներ, որովհետեւ քրեորեն պատժելի ոչինչ չեմ արել: Ընդամենը հանրային պաշտոնատար անձին հանրային պարսավանքի եմ ենթարկել հանրային վայրում:
Պատգամավորի պնդումը, թե ես նրա ճանապարհը փակել եմ, ինչի իրավունքը չունեի, աբսուրդ է, որովհետեւ երթուղայինում բնական մարդկային խցանում է եղել: Դա ինքն էլ է փաստել, վկան էլ, տեսաձայնագրության մեջ էլ է երեւում: Իսկ վիրավորելու մասով, ինձ թվում է, որ մեր ընկալումները իրարից մի քիչ տարբեր են շատ բաների հետ կապված: Նախ, եթե հանրային պաշտոնատար անձ ես, պիտի որ նաեւ սպասես, որ գուցե կլինեն մարդիկ, որոնք գոհ չեն լինի քո գործունեությունից ու դժգոհություն կարտահայտեն, քննադատություն, նաեւ՝ կոպիտ, կոշտ, հնարավոր է նաեւ՝ վիրավորանք: Նա պիտի պատրաստ լինի նման բաների:
Դատական նիստերի ընթացքի՞ մասին: Ամիսը մի նիստ լինում է ու իմ կյանքից է գնում: Ես էլ այդ սահմանափակումներով ապրում եմ: Վարչական վերահսկողության ներքո եմ. ոտքիս՝ «բրասլետ», ձեռքիս՝ ռացիա, շաբաթը մի անգամ ստորագրել, երկրից դուրս գալու արգելք… Մի խոսքով, սահմանափակումներ ու ահռելի ֆինանսական վնասներ, որ մինչեւ այսօր կրում եմ, քանի որ հիմա աշխատանք չունեմ, առողջական վնասներ՝ նյարդային համակարգ, ինչ-որ տեղ հոգեբանական ճնշվածություն:
Ունե՞մ արդարադատության ակնկալիք: Միանգամից ասեմ, որ չունեմ»,-ասաց Սամվել Վարդանյանը:
Կարդացեք նաև
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
