Սփիւռքի կազմաւորման առջին օրերէն գաղթօճախներու հայեցի դիմագիծի պահպանման գործին մէջ ազգային վարժարանը ունեցած է անարառկելի առաքելութիւն: Այդ առաքելութիւնը ի կատար ածելու հիմնասիւնը հանդիսացած է ազգային ոգին եւ անոր յաջողութեան գրաւականը՝ կրթական մարզին նուիրուած հայորդիներու նուիրումը:
Այսօր, հայ ազգային դպրոցի ղեկավարութեան կոչուած պատասխանատուները չեն կրնար անտեսել հայ ազգային դպրոցին վերապահուած հարիւրամեայ այս կոչումը: Կարելի չէ ազգային դպրոցին մօտենալ բացառապէս իբրեւ ուսումնական հաստատութիւն, որովհետեւ ան ուսումնական հիմնարկ մը ըլլալէն անդին՝ ազգային կրթութեան օճախ է, որուն ողնասիւնը եւ գոյատեւման երաշխաւորը կրթական ասպարէզին նուիրուած հայն է:
Ուստի, զգոյշ վարուեցէք հայ ազգային դպրոցին հետ եւ ամէն ջանք ու եռանդ ի գործ դրէք, որ ան իր առաքելութիւնը անշեղ կատարէ:
1.-Ուսման մակարդակի բարձրացումը միշտ եղած է եւ պէտք է ըլլայ հայ ազգային դպրոցի ձգտումը: Սակայն, զայն պէտք չէ հակադրել հայ ազգային դպրոցի պատմական առաքելութեան, որովհետեւ այս մօտեցումը կը խարխլէ անոր հիմքերը, կ’աղաւաղէ անոր իւրայատուկ դիմագիծը եւ կը տապալէ հայեցի ազգային դաստիարակութիւն ջամբելու պարտականութիւնը: Աւելին, հակադրելու նման մօտեցումը չի ալ կրնար ապահովել նոյնիսկ ուսումնական մակարդակի բարձրացումը:
Կարդացեք նաև
2.-Ընդունիլ այն բացարձակ ճշմարտութիւնը, որ հայ ազգային դպրոցի գոյատեւման խարիսխը կրթական առաքելութեան հաւատացող հայն է, իսկ զուտ ուսումնական մասնագիտական մօտեցումներով առաջնորդուողը երբեք չի կրնար հայ դպրոցի գոյատեւման պահապանը դառնալ:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
