Ադրբեջանագետ Տաթեւիկ Հայրապետյանը Տելեգրամի իր ալիքում գրում է.
«Ես աղմկահարույց կամ անաղմուկ պաշտոնանկությունների թեմային անդրադառնալու իմաստ չեմ գտնում, քանի որ խնդիրը շատ ավելի լուրջ է, խորքային ու սպառնալից։ Այս երկրում կա ղեկավար, ով կարող է ԱԺ ամբիոնից հայտարարել, որ այդ երկրի հիմնարար փաստաթուղթը՝ Անկախության հռչակագիրը, սպառնալիք է պետության գոյության համար, հետո գնալ տուն, թրաշվել ու բոլորին գցել «դումկեքի» մեջ, թե տեսնես՝ անթրաշը հիմա ինչ է անելու, որ թրաշվածը չարեց։ Մեկ օր հետո էլ sms-ով կամ «իշմար» տալով ազատել ոչ միայն իր ենթակայության տակ գտնվող ուժայինների ղեկավարներին, այլ թվացյալ անկախ՝ դատական մարմնի ներկայացուցչին։
Սրանք այն ուժայիններն էին, որոնք պետական մտածելակերպի առկայության դեպքում հենց առաջինը պետք է պատասխանատվության ենթարկեին Անկախության հռչակագրին նման որակումներ տված վարչապետին։ Բայց արի ու տես, որ նրանք «խախանդ» ու «խաղաղված» հեռանում են, քանի որ վստահ են իրենց անձերի համար «դեռ մի տեղից մի լույս կբացվի»։
Ուղղակի մի բան կասեմ՝ գեթ մի պահ պատկերացրեք, թե ինչ կլիներ ԱՄՆ այն ղեկավարի հետ, ով հարցեր բարձրաձայներ Թոմաս Ջեֆերսոնի և ԱՄՆ անկախության հռչակագրի մասին, պատկերացրեք, թե ինչ կլիներ Իսրայելի այն ԱԳՆ նախարարի հետ, ով ասեր՝ եկեք Հոլոքոստի թեման թողնենք պատմաբաններին, զուտ պատկերացրեք։ Թե չէ թրաշված, թե անթրաշ, հեծանիվով, թե «պադավատներով», նույն կոլաբորանտն է մնում, ոչինչ էլ չի փոխվում, քանի դեռ մենք՝ որպես հանրություն որոշում չենք կայացրել փոխելու…»:
Կարդացեք նաև
