Իշխանափոխությունից 6 տարի անց Նիկոլ Փաշինյանը սափրեց մորուքը, ինչը տարաբնույթ քննարկումների առիթ դարձավ: Տեսակետ կար, թե նա փոխում է արտաքին քաղաքական կուրսը` դեպի Ռուսաստան, ինչին նպաստել են ԱՄՆ-ի եւ Վրաստանի ընտրությունների արդյունքները: Գաղտնիք չէ, որ Ռուսաստանում ընդունված չեն մորուքավոր քաղաքական գործիչները:
Քաղաքագետ Անուշ Սեդրակյանը վստահեցնում է, որ սափրված լինելն ավելի շատ Արեւմուտքին է բնորոշ, քան Ռուսաստանին: Նա հռետորական հարց է հնչեցնում. «Իսկ եթե Ռուսաստանում մորուքավոր քաղաքական գործիչներին չեն ընդունում, ապա ի՞նչ գործ ուներ այնտեղ «Համասի» պատվիրակությունը: «Համաս» տեռորիստական պատվիրակությունը մետրանոց մորուք ունի, բայց նույն ռուսները նրանց փառքով ու պատվով ընդունեցին: Կամ՝ եթե չեն ընդունում մորուք, ապա ինչո՞ւ էր ողջ սովետը գլխի վրա Ֆիդել Կաստրո պահում: Այս բոլոր փաստերի համադրմամբ կարող ենք արձանագրել, որ այն փաստարկը, թե ռուսների համար է վարչապետը սափրվել, չի աշխատում:
Եվրոպական աշխարհի քաղաքական գործիչները սափրված են, սափրված լինելը շատ ավելի մոտ է եվրոպական մշակույթին, այլ ոչ թե՝ ռուսական: Փաշինյանը մտածված սափրվել է, որ բոլորն այդ մասին խոսեն, լրատվամիջոցները գրեն այդ մասին: Նրանք մտածված` տեղեկատվության թիրախը Տանզանիայից տեղափոխում են Փաշինյանի լոգարան: Այն դեպքում, երբ սեղանին դրված է նոյեմբերի 9-ի պայմանագիրը, բանակցային գործընթացը: Փաշինյանը մի կես բերան ասում է, որ մոտ է «խաղաղության պայմանագրին», շուտով այն ստորագրվելու է, հասել է բանակցության բուն նպատակներին: Որպեսզի հանրությունն այս հարցի պատասխանները չպահանջի, նա ասպարեզ է նետում նման անմիտ իրադարձություններ: Վիզուալ առիթներ են ստեղծում` մորուք կար, հիմա չկա, ֆլեշմոբեր են կազմակերպում, հանդիպումներ, Տանզանիա են մեկնում` նկարներ հրապարակում նոյեմբերի 9-ին:
Հայկ ԳԵՎՈՐՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այս համարում
