«Այդ անկախության հռչակագրի բովանդակությունը նրա մասին է, որ Հայաստանի Հանրապետություն չի կարող գոյություն ունենալ»: «Մի քանի հոգի գնացել են խոպան, ուրիշի հողի վրա իբր պետություն են ստեղծել»: Առաջին մտքի հեղինակն է ՀՀ վարչապետը, այսինքն՝ այն պետության ղեկավարը, որը 1991 թվականին ստեղծվել է վերը նշված Հռչակագրի հիման վրա: Երկրորդ միտքը պատկանում է իշխող կուսակցության պատգամավորին, եւ այստեղ խոսք է գնում Կիլիկյան հայկական թագավորության մասին (11-14 դարեր):
Մի կողմ թողնենք տգիտության գործոնը. չնայած պարզ է, որ հենց տգիտությունն է ընդհանուր դեգրադացիայի հիմնական շարժիչ ուժը: Մասնավորապես, այն, որ ՔՊ-ականները չգիտեն, թե ինչ տպավորիչ նվաճումների է հասել Կիլիկյան Հայաստանը աստվածաբանության, դիվանագիտության, իրավագիտության, արվեստի եւ այլ բնագավառներում, չափազանց ցավալի փաստ է: Բայց այստեղ տգիտությունը միահյուսվում է ագրեսիայի եւ մերժողականության հետ, եւ դա արդեն վտանգավոր է՝ մանավանդ, երբ այդ ագրեսիան խթանվում է իշխանական լծակներ ունեցողների կողմից:
Երկու դեպքում էլ ագրեսիան, ըստ էության, ուղղված է պետականության դեմ: Ստացվում է, որ 2018-ից առաջ պետություն կառուցելու հայերի բոլոր փորձերը մերժելի էին, որ իրականում մենք պետություն երբեք չենք ունեցել, որովհետեւ ո՛չ հայոց թագավորները Մեծ Հայքում եւ Կիլիկիայում, ո՛չ դաշնակցականները, ո՛չ կոմունիստները չեն ունեցել Նիկոլ Փաշինյանի տաղանդները եւ չեն հասկացել, թե ինչ է իրական Հայաստանը:
Ավելին՝ նաեւ Երրորդ հանրապետությունը, որում մենք ապրում ենք, նույնպես լիարժեք պետություն չէ, քանի որ դրված է սխալ հիմքերի վրա: Անկախության հռչակագիրը, պարզվում է, ոչ թե պետություն է հիմնել, այլ փաստել է պետության չգոյությունը: Պարզ է՝ ակնարկն այն մասին է, որ մենք համարձակվել ենք «ուրիշի հողում» պաշտպանել մեր հայրենակիցների գոյության իրավունքը: Բայց հիմա, Հայաստանի նույն «հեռատես» ղեկավարի ջանքերով, «արդարությունը վերականգնվել» է, հայերն արտաքսվել են, մեր վանքերն ու հուշարձանները ավերվում են, եւ այժմ ճիշտ ժամանակն է «սխալն ուղղելու» եւ Անկախության հռչակագրից հրաժարվելու:
Կարդացեք նաև
Եթե ես պնդում եմ, որ իմ անձնագրում գրված է, որ ես քաղաքացի չեմ եւ մարդ չեմ, դա հավասարազոր է ինքնասպանության:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Քանիցս գրել եմ՝վարչապետը շաբաթը մեկ «утка» է բաց թողնում եւ ժողուվուրդը այդ «ուտկա»յի հետեւվից գնում է քանի նոր «ուտկա» չի բաց թողնվել՝նպատակը՝ուշադրությունը շեղել մեզ պատուհասած իրավիճակներից։Եւ նա իր նպատակին հասնում է….
Նա ակնարկում էր, որ մոտ է երրորդ հանրապետության վերջը։ Հենց այնպես չի, չէ՞, որ նա մինչ այդ խոսում էր չորրորդ Հանրապետություն մասին։ Նա փրկության ուղիներ չի տեսնում, նա ի վիճակի չէ այս պայմաններում նորմալ կառավարել երկիրը, դուրս գալ այս ծանր վիճակից։ Էլ ո՞նց ասի սրա մասին։ Սահմանադրությունն ու անկախության հռչակագիրը չեն փոխվի, և առաջիկա 1-3 տարում մենք կկորցնենք մեր պետականությունը, իսկ գիտեք, թե ու՞մ են մեղադրելու դրանում։ Ժողովրդի այն հատվածին, որը դեմ կքվեարկի հռչակագիրը փոխելու գաղափարին։ Հասկացեք, սա ընդամենը պատրվակ է, որի տակ նրանք քանդելու են մեր պետականությունը։
«Նիկոլ, Ինձ հիացնում է քո քաղաքական տաղանդը, իմացությունը, կամքը եւ սոկրատյան հանգստությունը քո ստուգապես կողմնորոշված պատասխաններում։ Դու գերազանցել ես մեր անկախության շրջանի բոլոր քաղաքական գործիչներին։ Քեզ հակադրվողները պետք է գիտացեն, որ իրենց յուրաքանչյուրին մեկ առ մեկ տեսնում ու լսում են ամբողջ Հայաստանում ու Սփյուռքում»: Հենրիկ Հովհաննիսյան
Պարոն Աբրահամյան, Ձեր կարծիքով վերջին նախադասությունը սպառնալի՞ք է, թե՞ ոչ։