Գերեվարված Ռուբեն Վարդանյանի որդին՝ Դավիթ Վարդանյանը The Armenian Report-ի հետ կիսվել է հոր մասին հիշողություններով՝ շեշտելով նրա մարդասիրական առաքելության և կատարած բարեգործությունների մասին։
Դավիթ Վարդանյանի խոսքով՝ հայրը, չնայած բոլոր դժվարություններին, փորձում էր ոտքի կանգնել և փոխել նույնիսկ ամենաանհնարին իրավիճակները և հենց դա էր պատճառը, որ բիզնեսում երկարատև, հաջողակ կարիերայից հետո 2022 թվականի օգոստոսին նա որոշեց տեղափոխվել Լեռնային Ղարաբաղ՝ պայմանավորված իրապես ծանր իրավիճակի հետ, որում հայտնվել էին ավելի քան 120.000 հայերը։
«Մեկ տարի նա ապրել է Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդի հետ և երեք ամիս ծառայել որպես պետական նախարար։ Նրա աշխատանքը, սակայն, հիմնականում ուղղված էր հումանիտար խնդիրներին և կրթական ծրագրերին։ Երբեք չեմ մոռանա մեր զրույցներից մեկը, երբ նա ասաց. «Մենք բոլորս ունենք երեք ընտրություն, երբ բախվում ենք դժվարությունների․ առաջին ՝ մենք փորձում ենք մեկուսանալ և փախչել, երկրորդ՝ մենք փորձում ենք հարմարվել և պարզապես ընդունել հանգամանքները կամ երրորդ չնայած բոլոր դժվարություններին, մենք փորձում ենք ոտքի կանգնել և փոխել նույնիսկ ամենաանհնարին իրավիճակները և գործել մեր արժեքներին համապատասխան։
Այսպիսով, նա միշտ ընտրում էր երրորդ տարբերակը»,-մանրամասնել է Դավիթ Վարդանյանը։
Կարդացեք նաև
Դավիթ Վարդանյանը շեշտել է, որ հայրը ԼՂ-ում գտնվելու վերջին ութ ամիսներին ընդամենը Արցախի բնակիչ էր, ով, չնայած ստեղծված ծանր իրավիճակին, իրականացրել է բազմաթիվ մարդասիրական և բարեգործական ծրագրեր։
«Բենզին չկար, և երկար ժամանակ էլեկտրականություն չկար, և նրանք կարողացան բերել էլեկտրական մեքենա, որը սնուցվում էր էլեկտրականությամբ և արևային մարտկոցներով, և նա կարողացավ օգնել շատ հղի կանանց և ապահովել, որ կարողանան հայեր ծնվել։
Անկասկած, դժվար ժամանակներ էին, բայց միևնույն ժամանակ, ես անսահման հպարտ եմ հորս համար, որ քաջություն ուներ անելու այն, ինչ նա կարծում էր, որ ճիշտ էր»։
