«Պատասխանողի՝ դատարանին ներկայացված առաջին առարկությունը պետք է բավարարել։ Համապատասխանաբար դատարանը չունի իրավազորություն Ադրբեջանի գանգատի տեսանկյունից այն ենթադրյալ իրադարձությունների վերաբերյալ, որոնք տեղի են ունեցել մինչև 1996-ի սեպտեմբերի 15-ը։ Դատավարության համապատասխանելիությունն այս բողոքներով ավարտվում է, և հետևաբար կարիք չկա դատարանի համար դիտարկել կողմերի փաստարկները ընդունելիության մասով»,- Ռասսայական խտրականության բոլոր ձևերի վերացման մասին Կոնվենցիայի կիրառման վերաբերյալ Հայաստանն ընդդեմ Ադրբեջանի և Ադրբեջանն ընդդեմ Հայաստանի գործերով նախնական առարկությունների վերաբերյալ վճիռների հրապարակման ժամանակ հայտարարեց Արդարադատության միջազգային դատարանի նախագահ Նավաֆ Սալամը։
Արդարադատության միջազգային դատարանը ՀՀ-ի ներկայացրած երկու առարկությունները բավարարեց, մեկը՝ մերժեց:
Նավաֆ Սալամը նշեց․ «ՀՀ-ն երեք առարկություն է ներկայացրել, առաջինը վերաբերում է դատարանի իրավազորությանը ժամանակային տեսանկյունից։ Դատարանը համարում է, որ տվյալ գործով դատարանի ժամանակային իրավազորությունը պետք է կապված լինի այն ամսաթվի հետ, որով վերցվել են համապատասխան պարտավորությունները երկու երկրների կողմից և կիսվել կողմերի միջև՝ այսինքն՝ 1996-ի սեպտեմբերի 16-ին, այլ ոչ թե այն օրը, երբ ՀՀ-ն է համապատասխան պարտավորություններ ստանձնել Կոնվենցիայով։ Դատարանը համարում է, որ 1991-ի հուլիսի 23-ից մինչև 1996-ի սեպտեմբեր, երբ Ադրբեջանը դեռ Կոնվենցիայի անդամ չի եղել, պայմանագրային հարաբերություններ այս կողմերի միջև գոյություն չեն ունեցել։ Ուստի, համապատասխան ժամանակահատվածում ՀՀ-ն՝ որպես կողմ իր պարտավորություններն ամրագրել է՝ կոնվենցիոն տիրույթում պարտավորություններ ակնկալելով պետություններից, բայց ոչ այն պետություններից, որոնք Կոնվենցիայի անդամ չեն եղել։ Դատարանը եզրակացնում է, որ 1996-ի սեպտեմբերի 15-ն այն ամսաթիվն է, երբ ձևավորվում է դատարանի ժամանակային իրավազորությունը»։
Դատարանը որոշեց, որ ՀՀ-ի ներկայացրած 2-րդ նախնական առարկությունը, որը վերաբերում է դատարանի իրավազորության չեղարկմանը ակաների մասով, մերժվում է։
Կարդացեք նաև
Դատարանը բավարարեց ՀՀ-ի կողմից ներկայացված 3-րդ առարկությունը, ըստ որի՝ դատարանը չունի առարկայական իրավազորություն կոնվենցիոն տիրույթում Ադրբեջանի բողոքը դիտարկելու բնապահպանական տեսանկյունից։ Այս մասին դատարանի նախագահը պարզաբանեց․ «Դատարանը պետք է վստահ լինի, որ ենթադրյալ բնապահպանական վնասի գործողություններն առաջացնում են Կոնվենցիայի խախտումներ և Կոնվենցիայի տիրույթում են։ Դատարանը գտնում է, որ ՀՀ-ի կողմից ենթադրյալ խախտումները՝ անտառազրկման, բնական ռեսուրսների չարաշահման տեսանկյունից բխել են առևտրային նպատակներից։ Նույնիսկ, եթե դրանք տեղի են ունեցել, որևէ կերպ չեն ցուցաբերել վերաբերմունք, որը կարող էր կարգավորվել տվյալ Կոնվենցիայով։ Ուստի դատարանը չունի առարկայական իրավազորություն Ադրբեջանի գանգատը դիտարկելու բնապահպանական վնասի տեսանկյունից»։
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
