Ադրբեջանն ավերում է օկուպացված Արցախը, շենքեր, ճանապարհներ, եկեղեցիներ է ավերում, տպավորություն է, թե հայկական հետքն Արցախից ջնջելու խնդիր են դրել իրենք առաջ: Ինչո՞ւ է Ալիևն այդքան սարսափում հայկական հետքից, զրուցել ենք Արցախի Մեսրոպ Մաշտոց համալսարանի Կովկասագիտության կենտրոնի ղեկավար, պատմաբան Հովիկ Ավանեսովի հետ:
– Թեպետ օկուպացրել են Արցախը, սակայն կարծիք կա, որ ազերիները չեն ցանկանում ապրել Արցախում, վաճառում կամ վարձակալության են տալիս տները, իսկ ռեժիմը սպառնում է ադրբեջանցիներին, որ կխլի բոլոր այն տները, որտեղ չեն ապրի վերաբնակեցվածները: Մինչդեռ Արցախի մեր հայրենակիցները երազում են միջազգային երաշխիքների առկայության դեպքում վերադառնալ Արցախ:
– Մենք պետք է ոչնչացման դեպքերը վանդալիզմ դիտարկելուց բացի նաև այս ամենը դիտարկենք որպես հոգեբանական ահաբեկչության մեխանիզմ: Պատահական չէ, որ Ադրբեջանը նկարահանում է, թե ինչպես է քանդում Արցախը: Եթե առաջ նման կադրերը զուտ սիրողական մակարդակի վրա էին նկարահանում, հետո ջնջում, ապա այդ ամենը հիմա անում են պետական մակարդակով: Արցախի Ազգային ժողովի, Ազատամարտիկների միության շենքի քանդման պրոցեսը նկարահանել էին ու պետական հեռուստաընկերություններով ցույց էին տալիս հպարտորեն: Ինչ վերաբերում է օկուպացված բնակավայրերում ադրբեջանցիներին բնակեցնելու քաղաքականությանն, ապա պետք է արձանագրենք, որ եթե Ադրբեջանն այդ քաղաքականությունը չիրականացնի, մարդկանց չբնակեցնի, ապա այն լրիվ դատարկ կմնա: Ադրբեջանի մյուս քաղաքներից, Բաքվից չեն ցանկանում գնալ օկուպացված Արցախում ապրելու: Օրինակ, Հադրութում ապրում են վարձկան ահաբեկիչներ: 2020 թվականի պատերազմին նրանք էին ներգրավված պատերազմում: Գուցե Ստեփանակերտի և մյուս բնակավայրերի համար օգտագործվի, կամ ծանր հանցագործություններ կատարած անձանց համար:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
