«Հայաստանն իր հանդեպ նկրտումները չի կարող զսպել արտաքին երաշխիքների միջոցով: Հայաստանը չի կարող հույսը դնել Ռուսաստանի վրա: Միևնույն ժամանակ, ՆԱՏՕ-ին անդամակցելը երկարատև գործընթաց է, որը միջանկյալ ժամանակահատվածում երկրներին թողնում է առանց անվտանգային երաշխիքների», – Նյու Յորքում ԱՊՐԻ Արմենիա հայաստանյան հետազոտական կենտրոնի կազմակերպած «Հայաստանի նոր հավասարակշռությունը. Ռուսաստան, Արևմուտք և Հարավային Կովկասի ապագան» խորագրով քննարկման ժամանակ ընդգծել է Արտաքին քաղաքականության հետազոտման ինստիտուտի եվրասիական ծրագրի ղեկավար, դոկտոր, գնդապետ Ռոբերտ Հեմիլթոնը:
«Լավագույն մոտեցումը կլինի ամբողջական և համապարփակ պաշտպանունակության կառուցումը: Դա պահանջում է ողջ պետության և ժողովրդի ներգրավումը: Անհրաժեշտ է ճիշտ համակարգել ռազմական ոլորտի տնտեսական և սոցիալական բաղադրիչները՝ բժշկական, աղետների արձագանքման և տրանսպորտային համակարգերը: Պետք է ունենալ պրոֆեսիոնալ, գերպատրաստված, բավարար զինված բանակ, որի թիկունքում կլինի մեծաքանակ պահեստազորը, որը քաջածանոթ է իր առաքելությանը և, անհրաժեշտության դեպքում, կարող է արագ մոբիլիզացվել: Բալթյան երկրները, Ֆինլանդիան և Շվեդիան լավ օրինակներ են», – կարծում է գնդապետ Հեմիլթոնը։
Հեմիլթոնի գնահատմամբ՝ քիչ հավանական է, որ Հայաստանը ԱՄՆ-ից ստանա նույնաքանակ աջակցություն, ինչ Վրաստանն է ստացել: Վրաստանը ձգտում էր անդամակցել ՆԱՏՕ-ին և Աֆղանստանի և Իրաքի գործողություններում մեծ ներդրում ուներ:
Զինվորականի խոսքով՝ ԱՄՆ-ն Վրաստանին աջակցում էր մարտավարական մակարդակում, սակայն ոչ ավելի բարձր` ռազմավարական մակարդակում։ Հետևաբար, դա բավարար չէր որ Վրաստանը կարողանար ինքնուրույն իրականացնել երկրի ինքնապաշտպանությունը։
Արդյունքում, Վրաստանը չկարողացավ ինքնուրույն պահպանել ԱՄՆ-ի օգնությամբ զարգացրած ռազմական կարողությունները։
Ըստ Ռոբերտ Հեմիլթոնի` կարևոր է, որ Հայաստանը չկրկնի Վրաստանի սխալները։
Արսեն ԱՅՎԱԶՅԱՆ
