Մեզանում մշտապես քննարկման թեմա են դառնում երկրորդական թեմաներ: Չգիտեմ՝ դա միտումնավո՞ր է արվում, այդ երկրորդական թեմաներն ավելի «աղբիբարով են» կամ «դեղի՞ն», թե՞ սոցցանցային ալգորիթմներն են դա հուշում, բայց հաճախ ամեն մի մանրուք ձեռք է բերում «որոշիչ նշանակություն» եւ մի քանի օրվա ընթացքում դառնում հանրության «ծամոնը»:
1.Ի՞նչ եք կարծում, եթե Փաշինյանը ցանկանար, որ Արփի Դավոյանը դառնար արդարադատության նախարար (կամ պաշտպանության նախարար, կամ կադաստրի պետ կամ ՀՀ նախագահ), ՔՊ վարչությունը, ՔՊ համագումարը կամ ՔՊ տիեզերական ժողովը կարո՞ղ էին դրան խանգարել: Ակնհայտորեն՝ ոչ:
Հաջորդ հարցը. որեւէ տարբերություն կա՞ արդարադատության նախարար է Գրիգոր Մինասյա՞նը, թե՞ Արփի Դավոյանը, որեւէ նշանակություն ունի՞ նրանց կոմպետենտության մակարդակը: Դարձյալ՝ ոչ: ՔՊ-ական նախարար լինելու համար բավարար է սովորել մի քանի տասնյակ բառ, այդ թվում՝ «նախկինները», «ինքնիշխանությունը», «մեր քաղաքական թիմը»: Կարելի է ընդհանրապես ոչ մեկին չնշանակել եւ այդ գործառույթները հանձնել արհեստական բանականությանը:
Ինչո՞ւ է հանկարծ կարեւոր դարձել, թե որ անձն է որ պաշտոնը զբաղեցնում: Հայաստանում գոյություն ունի միայն մեկ պաշտոն՝ Առաջին Դեմքի պաշտոնը (որ սահմանադրությամբ ինչպես էլ այն կոչվի), որն ունի իրական իշխանություն, որը որոշումներ է կայացնում եւ որից ամեն ինչ կախված է: Մնացածը՝ «կորդեբալետ» է կամ, եթե ուզում եք՝ «համեմունքներ»:
Կարդացեք նաև
2. Արդյո՞ք նշանակություն ունի, թե ինչ դիրքով է Փաշինյանը կամա թե ակամա Մոսկվայում նկարվել: Դրա մասին իր «պրոտոկոլը» թող հոգ տանի: Ինձ համար շատ ավելի կարեւոր է, որ Պուտին-Փաշինյան, Պուտին-Ալիեւ հանդիպումների վերաբերյալ ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղար Պեսկովը արտաբերել է «Զանգեզուրի միջանցք» բառակապակցությունը: Այդ հանդիպումների չակերտավոր, մեզ համար խիստ անբարենպաստ «արդյունավետության» մասին անուղղակիորեն վկայում է Թուրքիայի տրանսպորտի եւ ենթակառուցվածքների նախարարի հայտարարությունն այն մասին, որ «Զանգեզուրի միջանցքի շուրջ հայկական կողմի հետ կապված զարգացում կա»:
Իհարկե, Փաշինյանը հայտարարում է, որ մեր ինքնիշխանության հաշվին ոչ մի միջանցք չի լինելու: Բայց այս 6 տարում նա շատ բան է հայտարարել:
Արամ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
. Առաջին կէտին կապակցութեամբ, կը կարծեմ թէ ոմանք յոյս ունեն որ ՔՊի այդ ներքին խնդիրները – եթէ կան… – ՝ ներքին «ճեղքեր» են, որոնք կրնան տկարացնել վարչակարգը:
Դեհ, հա… այդպիսի յոյսերով, յիսուն տարի ետք տեղի կ’ունենայ թերեւս իշխանափոխութիւն:
Նաեւ կայ անշուշտ «soap opera »ի քաշողականութիւնը, որ առկայ է բոլոր ժողովուրդներուն մէջ:
. Իսկ Փաշինյանի այդ նկարներուն պարագային, հայերը պէտք է որ հասկնան թէ, պաշտօնապէս՝ այս արարածը կը ներկայացնէ ՀՀ-ն: Հետեւաբար, ներքաղաքական մղումներով՝ այդ նկարները տարածելը, շատ ափսոսալի երեւոյթ մըն է:
Իսկ արդէն բանիմաց հայուն համար, այդ նկարները տեսնելու կարիքը չկայ, գիտնալու համար որ այդ է արդէն Փաշմինյանին վիճակը, թուրքերուն առջեւ…
Թրքական միջանցքէն, անկարելի է որ հրաժարին: Թուրքերու միակ – այդ ալ, ժամանակաւոր – «զիջումը» կրնայ հանդիսանալ ռուսների ներկայութիւնը, այն ճանապարհին՝ ծայրը միայն:
Մ. Հայդուկ Շամլեան
Բայց Ձեզ ինչու է մտահոգում Ռուսաստանի վերահսկողությամբ միջանցքը?
Եթե չեմ սխալվում, Դուք միշտ կողմ եք եղել դրան։
Ես միշտ դեմ եմ եղել ու պայքարելու եմ դրա դեմ,բայց բացի Պարսկաստանից ուրիշ աջակից չունեմ։
Խնդրում եմ, այստեղ դրեք իմ որեւէ հրապարակում կամ տեսագրություն, որտեղ ես ողջունում են «միջանցքի» ռուսական վերանսկողությունը: Կանխավ շնորհակալ եմ
Առնվազն հիշում եմ երկու հոդված,որտեղ Դուք մի կողմից քննադատում եք Ռուսաստանին, մեզ չվերաբերվող հարցերում,բայց մյուս կողմից ասում,որ միջանցքի հարցում մենք պետք է հաշվի առնենք Ռուսաստանի շահերը։
Այդ հոդվածները գրվել են վերջին 2 տարիների ընթացքում,վերնագրերը չեմ հիշում,սակայն “շառ անելը” իմ սովորույթը չէ: Այնուամենայնիվ
Եթե Դուք վճռականորեն դեմ եք, որ Ռուսները որևէ կերպ կապ ունենան այդ ճանապարհի հետ և ընդհանրապես դեմ եք այդ ճանապարհին,ապա ես միայն կողջումեմ դա և ներողություն կխնդրեմ,ասելով որ բոլորովին ուրիշ հոդված եմ կարդացել և մտածել եմ,որ այն Դուք եք գրել։
Ես վճռականորեն դեմ եմ,որ մեր երկրով անցնող որեւէ կոմունիակացիա վերահսկի որեւէ երկիրը, բացի մեզնից, եւ, այո, համաձայն եմ, որ այդպես է մնտածում նաեւ Իրանը:
Երևի ես մեկ այլ մարդու հոդված եմ կարդացել։
Հայցում եմ Ձեր ներողամտությունը։