Անջա Վեհլեռ-Շոկ. «Այսպիսով, նոյեմբերին Բաքվում կանցկացվի COP29 կլիմայի համաժողովը։ Ի՞նչ եք կարծում՝ սա կարո՞ղ է խթան հանդիսանալ խաղաղ գործընթացի արագացման համար»:
Արարատ Միրզոյան. «Հուսով եմ, որ դա այդպես է: Եթե հիշում եք, մենք պաշտպանել ենք Ադրբեջանի թեկնածությունը COP29-ի այս միջոցառումը Բաքվում անցկացնելու հարցում: Իսկապես, ես հավատում եմ, որ հիմա մենք կարևոր հանգրվանում ենք, կա իրական հնարավորություն փակելու մեր տարածաշրջանում հակամարտության էջը, գոնե Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, և բացելու խաղաղության և համագործակցության դարաշրջանի նոր էջ։ Այս պահին առկա իրավիճակը, սակայն, այլ է»:
Անջա Վեհլեռ-Շոկ: «Բազմաթիվ հայեր շարունակում են մտահոգված մնալ Ադրբեջանից հնչող հնարավոր սպառնալիքներից: Ինչպե՞ս է հնարավոր վստահության զգացում ձևավորել հասարակության մեջ, առ այն, որ լինի կայուն խաղաղություն»:
Արարատ Միրզոյան: «Իրապես լուրջ մտահոգություններ կան, որ Ադրբեջանը կփորձի նոր ռազմական ծրագրեր իրականացնել Հայաստանի և մեր տարածքների դեմ: Օրինակ, ադրբեջանական կողմն այժմ օգտագործում է «Արևմտյան Ադրբեջանի» նարատիվը, որը, ինչպես գիտեք, հիմնականում համընկնում է Հայաստանի Հանրապետության գրեթե ողջ տարածքին։ Նրանք պնդում են, որ դա տարածքային պահանջ չէ, սակայն, ցավոք, տպավորությունը բոլորովին այլ է: Դուք հարցնում եք, թե՞ ինչպես ես՝ որպես արտաքին գործերի նախարար, կամ իմ կառավարությունը, կարող ենք վստահություն ներշնչել: Ցավոք, չեմ կարող վստահություն հայտնել, քանի, որ ես վստահ չեմ Ադրբեջանի խաղաղ ծրագրերի հարցում»:
Խղճուկ.
Մինչդեռ դուք, դուխովներդ, վստահ չեք և այլն.. Ազրբժանը ‘նարատիվենր’ թխելուց ու արտադրելուց նախքան մտնում է ձեր պեյջերները, այֆոները, համակարգիչները… Դնում է իր արդյունաբերությունը ռազմական ռելսերի վրա, ընկեր-բարեկամ է դարձնում ամբողջ ասարհը…
Ձեր միակ ռեսուրսը խոսելն է ու արդեն լսողներ չկա: Ձեր միակ էմոցիան ատելությունն է (նախկինների նկատմամբ): Աշխարհը հիասթափվում է այսքան հակաազգայնությույնից:
Ոչ աշխատել գիտեք, ոչ էլ աշխատելու ձիրք ու շնորք: Տկար, թերուս…