«Վավերագրելով դրաման» ծրագիր – Ջազի անցումը Հակարիով․ Տիգրան Սուչյանը փրկեց երաժշտությունը ռմբակոծությունից
2023-ի սեպտեմբերի 25-ին, Ադրբեջանի երկօրյա հարձակումից հինգ օր անց, Ստեփանակերտից ստացվող ծանր, հակասական լրահոսում հայտնվեց Տիգրան Սուչյանի գրառումը․ երաժիշտը խնդրում էր փրկել արցախյան ջազը՝ Արցախի ջազ նվագախմբի գործիքները։
Շեփորահար Տիգրան Սուչյանը մինչև 2020-ի 44-օրյա պատերազմը Արցախի հետ գործնական կապեր չուներ։ Պատերազմի օրերին Հայաստան տեղափոխվեցին Արցախի երաժշտական դպրոցների 30-40 երեխաներ։ Տիգրանը և երաժիշտ ընկերները սկսեցին աշխատել երեխաների հետ։ Ստեղծեցին խումբ՝ «Արցախիկներ» անունով։ 2020-ի նոյեմբերի 9-ի հրադադարից հետո երեխաները վերադարձան Արցախ։
Կարդացեք նաև
Տիգրանը պարբերաբար այցելում էր նրանց, միասին նվագում էին, երբեմն՝ համերգներ կազմակերպում։
Նրա կատարած աշխատանքն աննկատ չմնաց․ 2021-ին՝ հերթական այցի ժամանակ, Տիգրան Սուչյանին առաջարկեցին ղեկավարել արցախյան մեկ այլ երաժշտական խումբ՝ Արցախի ջազ նվագախումբը։
Տիգրանն ասում է՝ որպես ղեկավար պատասխանատվություն էր զգում, որ նվագախումբը տեղահանությունից հետո չքանդվի։ Իսկ դրա համար գործիքներն էին պետք։ Զարմացած էր, այդ իրավիճակում երաժիշտները շատ արագ են ինքնակազմակերպվել։
Շատ ափսոս, որ ավելի շուտ չէի համարձակվել գրել․ մտածում էի, թե կողքից կասեն՝ մարդիկ կենցաղային իրեր պիտի բերեն, ի՞նչ երաժշտական գործիք։
ԳԱԼՈՒ ԵՐԿՐՈՐԴ, ԹԵ ԵՐՐՈՐԴ ՕՐՎԱՆԻՑ ԱՆԸՆԴՄԵՋ ՆՎԱԳԵԼ ԵՆՔ ՈՒՂԻՂ 5 ՕՐ
Տեղափոխման հարցերը կազմակերպում էին Երևան-Ստեփանակերտ հեռախոսակապի միջոցով։ Տիգրանն այստեղից մեքենա ու վարորդ էր գտնում, արցախցի երաժիշտներն այնտեղ մի քանի կիլոմետր են անցնում՝ այդ մեքենային մոտենալու համար. ոտքով, ծանր գործիքները գրկած։ Այդպես էլ չի հասկանում՝ ինչպես, օրինակ, 17-ամյա Վագահն ու Արենն իրենց մեջ հոգեկան ու ֆիզիկական ուժ գտան ծանր սինթեզատորը քաղաքի մի ծայրից մյուսը հասցնելու համար։
Կենցաղային իրերի, ծանրաբեռնված երթևեկության և բեռների քաոսում Արցախի ջազ նվագախումբն իր գործիքներով հասել է
Երևան։ Ընդ որում՝ երաժիշտներն իրենց մեջ ուժ են գտել գործիք վերցնել ու նվագել՝ Հայաստան հասնելուց անմիջապես հետո։
Նշում է՝ շատ կարևոր պահ էր, բոլորն ասում էին՝ «ինչ էլ սիրտ ունեք նվագելու։ Չէ, չունեինք»։
Այդ օրերին միայն մի քանիսը հրաժարվեցին նվագել, խմբի 95 տոկոսը կողմ էր։ Ու սկսել են նորից՝ երազելով արցախյան համերգների մասին։
Հիմա Արցախի ջազը Հայաստանի ակումբներում ու դահլիճներում է։
Երաժշտությունն, ախր, նենց հետաքրքիր, մոգական բան ունի իր մեջ։ Ինչքան էլ վատ լինես, երաժշտությունը հանում է այդ վիճակից…
