Կարո՞ղ եք ինձ բացատրել, թե ինչն է խանգարում այս իշխանության ներկայացուցիչներին, տարբեր պաշտոններ զբաղեցնող այս անհայրենիք զանգվածին գոնե հիշել սեպտեմբերի 19-ը, խոսել Արցախի կորստի մասին, ցավի ու ափսոսանքի խոսքեր հնչեցնել, կարեկցել բնավեր արցախցիներին: Այս ի՜նչ համատարած վախ է տիրում իշխող կուսակցության եւ նրա արբանյակների շրջանում, որ սարսափում են Արցախ բառն անգամ արտաբերել, մի քանի տող գրել-ասել:
Հասկանալի է` իրենց մեղավոր են զգում, գիտեն, որ իրենք են կործանել մի ամբողջ պետություն, ամաչում են խոսել իրենց սխալներից, բայց դա պատճառ չէ մի ամբողջ պետություն, մեր հայրենիքի, մեր պատմության մի մեծ կտոր մոռացության տալու համար: Ձեւացնելու համար, թե չի եղել նման բան եւ մենք ոչ մի պարտք ու պահանջ չունենք Ադրբեջանից:
Տարրական խելքն ու տրամաբանությունը պետք է հուշեր նրանց, որ ինչքան արագ փակեցին Արցախի էջը, ինչքան շուտ մոռացության տվեցին այն, ինչքան շատ ենթարկվեցին հարեւան ագրեսորի թելադրանքին, այնքան մեծանալու է նրա ախորժակը:
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այս համարում
