Արցախը հայաթափվեց՝ նորից մեր դաշնակիցն է մեղավոր, ինչպես նաեւ՝ Արցախի վերջին իշխանությունը եւ Արցախում բնակվող հայությունը, որ չպայքարեցին, չմորթվեցին, այլ սահմանն անցնելով՝ ապաստան գտան Հայաստանում։ Ադրբեջանը հզորանում է, աշխարհի հետ դիվանագիտական նախանձելի հարաբերություններ է կառուցում, ստիպում է, որ իր ագրեսիան ոչ թե ագրեսիա, այլ պետական ամբողջականության վերականգնում ճանաչեն, նավթն ու գազն են մեղավոր, Արեւմուտքի՝ անատամությունը, Ռուսաստանի՝ շահամոլությունը, Թուրքիայի՝ հովանավորությունը։ Աշխատավարձն ու կենսաթոշակը չեն աճում՝ ժողովուրդն է մեղավոր․ բավարար չափով չի աշխատում, հարկեր չի վճարում, բյուջեն չի մեծանում՝ սոցիալական քաղաքականությանը չի բավականացնում։ Հոսանքն անջատում են՝ ՀԷՑ-ն է մեղավոր, ջուրը կտրում են՝ «Վեոլիա ջուրը»։
Միշտ կարելի է մեղավոր գտնել։ Բայց այդ դեպքում ինչի՞ համար են պետությունը, պետական կառույցները, կառավարությունը։ Ինչո՞ւ է հասարակությունն իշխանություն ընտրում, կերակրում, եթե միշտ մեղավոր են ուրիշները։
Արմինե ՕՀԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
