Պատկերացրեք՝ տեւական ժամանակ սով տանելուց հետո մարդուն մեծ քանակի ուտելիք են տալիս: Հետեւանքը պարզ է՝ մարդը կմահանա, որովհետեւ սննդին պետք է աստիճանաբար սովորել, փոքր չափաբաժիններով, մինչեւ որ օրգանիզմը կարողանա ընտելանալ սննդի մեծ քանակությանը։
Ազատությանը եւս պետք է ընտելանալ քայլ առ քայլ։ Այն շատ ժողովուրդներ ու անհատներ է կործանել՝ դրան անպատրաստ լինելու պատճառով: Ազատություն՝ նշանակում է կարողանալ կատարել ընտրություն, իսկ ընտրության համար պետք է հետեւել որոշակի սկզբունքների, ունենալ ձեւավորված աշխարհայացք, գեղագիտական ու մարդկային վարքագծի համապատասխան կանոններ, փորձ, ավանդույթներ, մտածելու ունակություն, թեկուզ «թրեյնինգի» մակարդակով, եւ ամենակարեւորը՝ անձնական պատասխանատվություն։
Թքող, աղտոտող, քրֆող զանգվածն արդյո՞ք պատրաստ է ազատության։ Արդյո՞ք ունակ է լսել կարծիքներ, կատարել հետեւություններ եւ ընտրել։ Ազատությունն ինքնին դեռ բարիք չէ, ընդամենը հնարավորություն է: Եթե դրան պատրաստ չես, այն կարող է չարիք դառնալ՝ վերածվելով ամենաթողության խրախճանքի։
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երևանից» թերթի այս համարում
