«Բնակչության մեծ մասն այս ամենի հետ բախվելուց ունենալու է մեծ խնդիրներ այնպես, ինչպես օրինակ իրական շահառուներին հայտարարագրելու ժամանակ ունեինք այս խնդիրները»,- «Մեդիա կենտրոնում» անցկացված «Աշխատանքային պայմանագրերի թվայնացում․ աշխատանքային խախտումների իրական լուծո՞ւմ, թե՞ կոսմետիկ բարեփոխում» թեմայով քննարկման ժամանակ կարծիք հայտարարեց Հայաստանի արհմիությունների կոնֆեդերացիայի նախագահ Էլեն Մանասերյանը։
Հիշեցնենք՝ աշխատանքային պայմանագրերի մասին պահանջվող տեղեկությունները մեկ հարթակում ամբողջացնելու և հասանելիություն ապահովելու նպատակով՝ կներդրվի աշխատանքային պայմանագրերի կնքման թվային համակարգ։
Կառավարության հավանությանն են արժանացել «ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու մասին» և «Տեսալսողական մեդիայի մասին» օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» օրենքների նախագծերը։
Էլեն Մանասերյանն ասաց՝ առաջին փուլը բավականին դժվար է լինելու․ «Կարևոր է, որ պարզաբանումներ տրվեն սոցիալական գովազդների միջոցով կամ հոլովակների միջոցով, որովհետև, եթե Երևանում կամ մեծ քաղաքներում քիչ թե շատ քաղաքացիները կարողանում են այս հարցը լուծել, փոքր համայնքներում, հեռավոր շրջաններում մարդիկ ունենալու են խնդիր»։
Կարդացեք նաև
Նա ասաց, որ Արհմիությունների կոնֆեդերացիան բավականին մեծ առաջարկների փաթեթ էր ուղարկել, որոնց մի մասն ընդունվել է․ «Ընդառաջ գնալով, ողջունելով այս՝ թվայնացնելու գաղափարը, մի կարևոր հանգամանք ուզում եմ հաշվի առնենք․ մենք այս դեպքում ոչ թվայնացված պայմանագրեր ենք տեսնելու, այն, որ միևնույն է, կնքված էր։ Այն գործատուն, որը չունի այդ պատասխանատվությունը աշխատանքային պայմանագիրը կնքելու, մենք միևնույն է, էլի չունենք գործիք, որ հսկենք այդ գործատուին։ Այսինքն՝ եթե մենք տեսչական մարմնի որպես պետական հսկողություն իրականացնողի, չենք տվել արհմիությանը՝ որպես ոչ պետական հսկողություն իրականացնողի գործիքներ ցանկացած ժամանակ ցանկացած գործատուի մոտ այդ հսկողությունը կամ վերահսկողությունն իրականացնելու, ինչպես նախատեսված է աշխատանքային օրենսգրքով, ապա խնդիրն այստեղ չի լուծվելու, այնպես, ինչպես մենք ենք ուզում։ Մենք ուզում ենք, որ ստվեր չլինի, բայց այս թվայնացումը չի լուծելու, էլի գնալու, տեսնելու ենք պատասխանատու գործատուներին։ Այնտեղ, որտեղ մենք միևնույն է, չունեինք այդ աշխատանքային պայմանագրերը, նորից չունենք այդ պատասխանատվությունը։ Այսինքն՝ բացի այն, որ մենք փորձում ենք իրավական առումով լուծել խնդիրը, պետք է մտածենք այստեղ իրավական պրակտիկայի մասին։
Մենք տեսչական մարմնին պետք է տանք այն բոլոր գործառույթները ու լիազորությունները, որոնք մենք Կոնվենցիայով ստանձնել ենք։ Այնտեղ ասվում է՝ ցանկացած ժամանակ տեսչական մարմինը պիտի իրավունք ունենա մտնելու ցանկացած կազմակերպություն ու իրականացնելու ստուգումներ, ինչն այսօր տեսչական մարմինը չունի։ Դա էր նաև պատճառը, որ նաև առաջարկել էինք, որ արհմիությունները ևս հասանելիություն ունենային ոչ պետական հսկողություն իրականացնելու։ Մեր գործադիր մարմինը պատասխանել է, որ դեռ այլ կողմերի չեն տրվելու նման լիազորություններ։ Էլի եմ կրկնում՝ մենք խնդիր ունենք ավելի շատ պայմանագիր լինել-չլինելու հետ, այլ ոչ թե՝ ինչպիսին է պայմանագիրը»։
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
