Բյուրականի Հանդ Art մշակութային այգին որոշ օրերի թատերասրահ է դառնում
Բյուրականի Հանդ Art այգում ներկայացումների, պոեզիայի երեկոների, ջազ, ռոք, հեղինակային երաժշտության համերգների կազմակերպումը հրաշալի մտահղացում է եւ մշակույթի ապակենտրոնացման լավագույն օրինակ: Գերծանրաբեռնված Երեւանում նույն օրը միաժամանակ մի քանի միջոցառումների անցկացումը բոլոր առումներով «խփում» է հենց կազմակերպիչներին, որովհետեւ ունկնդիրը, հանդիսատեսը մեծագույն ցանկության դեպքում անգամ չի կարողանա դրանք վայելել: Իսկ բնության գրկում՝ տվյալ պարագայում Հանդ Art այգում հաճելի է բացօթյա ներկայացում դիտելը կամ համերգ ունկնդրելը, որովհետեւ ջերմիկ միջավայրը հանդիսատես-դերասան էներգետիկայի փոխանցման հրաշալի հնարավորություն է ստեղծում: Կա՞ ավելի հրաշալի բան, քան իրական գյուղում գյուղ եւ գյուղացի խաղալը, որտեղ իրական ձայներ են՝ անտառի, մարդկանց, ընտանի կենդանիների: Այս ներկայացման բոլոր դեկորները շնչավոր են, իսկական:
Եվ բնավ զարմանալի չէ, որ այստեղ կայացող ցանկացած միջոցառման տոմսերը շատ արագ սպառվում են:
Վերջերս հնարավորություն ունեցա Հանդ Art-ում դիտելու Ստեփան Զորյանի «Ցանկապատ» ստեղծագործության հիման վրա բեմադրված համանուն ներկայացումը, որի բեմադրությունը եւ սցենարը Տիգրան Գյուլումյանինն են: Բեմադրության մեջ զբաղված են Մկրտիչ Արզումանյանը, Արծրուն Հարությունյանը, Տիգրան Գյուլումյանը, Աստղիկ Աբաջյանը, Կարին Ծատուրյանը եւ Արուս Գրիգորյանը: Ներկայացումը շատ արդիական է, երկու հարեւանների վեճ՝ ցանկապատի տեղադրման ու մեկ մետր ավելի հող ունենալու համար, նուրբ հումոր, կրկնվող պատմություն, հայի բախտ, աշխարհաքաղաքական զարգացումներ, վտանգված հայրենիք:
Կարդացեք նաև
Հերոսներից՝ Թեւոսին ու Մինասին կարելի է հանդիպել ամենուր, բոլորիս ծանոթների շրջանում: Ցանկապատի համար ներկայացման հերոսների վեճը հին է: Սկզբում նրանց հայրերն են վիճել, հետո վեճն անցել է որդիներին: Հարեւաններից յուրաքանչյուրը գտնում է, որ ծուռ հատվածը պետք է ուղղվի հարեւանի հաշվին: Ու այդպես ամեն տարի գարնանը ցանկապատը նորոգելիս նորոգվում է նաեւ հարեւանների վեճը:
Ասել, թե գլուխգործոց էր այս ներկայացումը, ճիշտ չի լինի, բայց նաեւ արդար չի լինի չխոսել ստեղծագործական կազմի մեծ ջանքի, նվիրումի, հանդիսատեսի սերը կաթիլ առ կաթիլ ամբարելու մասին: Ներկայացման մեջ կային նաեւ բավականին ստացված կտորներ:
Հանդիսատեսը միատարր չէր՝ տարբեր ճաշակի ու տարիքի մարդիկ էին, անգամ նորածին երեխաներին գրկած կանայք ու ծեր մարդիկ կային: «Ցանկապատի» ավարտին բուռն ծափահարություններ հնչեցին, այն էլ հոտնկայս: Դերասանները հայտնեցին, որ իրենց հոգեւոր շահույթը գոյանում է հանդիսատեսի սիրուց, իսկ նյութականը՝ տոմսերի վաճառքից, քանի որ հովանավորներ չունեն: Ամեն դեպքում, համոզված ենք, որ այս ներկայացումից հետո կգտնվեն մարդիկ, որոնք կցանկանան ընթերցել կամ վերընթերցել Ստեփան Զորյանի «Ցանկապատը», այլ ներկայացումներ դիտել այլ թատրոններում, ավելի հաճախ գնալ մշակութային միջոցառումների:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Լուսանկարները՝ հեղինակի:
«Առավոտ» օրաթերթ
10.09.2024
