Սեպտեմբերի 7-ին Երազ այգում արցախցիների համար միջոցառում էր կազմակերպած։ Ըստ կազմակերպիչների՝ «Մենք ենք, մեր Արցախը» խորագրով միջոցառումը պետք է համախմբեր, սերը, կարոտը, հավատը, միասնականությունը։
Միջոցառմանը հրաշալի ելույթ ունեցան Արտեմ Վալտերը, Գայա Արզումանյանը, Արթուր Խաչենցը, «Արցախի Ձայները», «Արցախյան մշակույթի պահպանման կենտրոն» ՀԿ-ի` «Արցախի պետական երգչախումբը»,«Արցախի ազգային նվագարանների պետական նվագախումբը», «Ստեփանակերտի Մանկապատանեկան ստեղծագործական կենտրոնի երգչախումբը», «Արցախի Այաներ» և «Մենք ենք, մեր սարերը» արցախյան երգի-պարի համույթը։ Արցախցիները նաեւ ցուցահանդես-վաճառքի շրջանակներում իրենց ձեռքով պատրաստած համեղ սննդով ու ձեռագործ աշխատանքներով ներկայացան։
Բայց հաճելի բաներից բացի, տհաճ միջադեպեր էլ եղան: Բեմին մոտ սրճարանում արցախցիների համար տեղ չկար։ Սրճարանում նստելու համար հարկավոր էր 30 հազար դրամից սկսած պատվեր կատարել։ Այցելուներն ապշում էին, երբ մատուցողն անգիր արած խոսքերն էր կրկնում։ Արցախցիներից մեկը նրան վիրավոր հակադարձեց․ «Ոչինչ, մենք սովոր ենք սոված ապրելուն» ասելով՝ հեռացավ, նշեց, որ 30 հազար դրամը իրենց կես ամսվա ապրելու նպաստն է։
Կարդացեք նաև
Հարցին, թե մի՞շտ է այդ սկզբունքով սրճարանը գործում, մատուցողն ասաց՝ ոչ, միայն այսօր։ Հաջորդ քայլը, որ պիտի «համախմբեր» միջոցառման հյուրերին, սրճարանի զուգարանից օգտվել թույլ չտալն էր, դռների մոտ կանգնած տիկնայք, տարեց կնոջը, մանկահասակ երեխայի ծնողին, ընդհանրապես զուգարան մտնել ցանկացողներին թույլ չտվեցին, ուղղորդեցին օգտվել հասարակական զուգարանից։ «Սրճարանի զուգարանը միայն իրենց հաճախորդների համար է»,-ասում էին նրանք։ Ինչպես խոստացել էին կազմակերպիչները, «Ես քո Արցախն եմ, դու իմ՝ Հայաստանը», այդքան էլ չհամապատասխանեց իրականությանը։
Եվա ՀԱԿՈԲՅԱՆ
