«1988-ի արցախյան շարժումը համաժողովրդական շարժում էր։ Կար մի փոքր քաղաքական հատված, որոնք ասում էին՝ մեր խնդիրն Արցախի խնդիրը չէ, այլ մեր խնդիրը ազատ շուկա, ժողովրդավարություն կառուցելն է, մեր խնդիրն անկախություն ունենալն է, և Արցախի շարժումը դրան խանգարում է։ Այդ փոքր քաղաքական հոսանքը մարգինալիզացվեց, հոսանքից դուրս հայտնվեց, սակայն չմահացավ, և 2018-ին ես կարծում եմ տարբեր ուժեր՝ դրսից, գուցե ներսից փորձեցին օգտագործել այդ մարդկանց՝ բերելով իշխանության, որպեսզի տեղի ունենա այն, ինչ տեղի ունեցավ»,- «Մայր Հայաստանի» կողմից կազմակերպված «Արցախի թեման փակված չէ» խորագրով քննարկման ժամանակ այսպիսի կարծիք հայտնեց քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը։
Նա նշեց՝ ունենք գործող մի իշխանություն, որը հրաժարվում է Արցախի իրավունքից՝ չնայած նրան, որ այդ իրավունքը պատկանում է արցախցիներին, ոչ թե ՀՀ կառավարությանը․ «Իրենք անում են հաջորդ քայլը․ թիրախավորում են արցախցիներին և տանում քաղաքականություն, որ արցախցիները չկարողանան կազմակերպվել և չկարողանան կազմակերպման մեխանիզմի շնորհիվ պահել իրենց իրավունքները։
Աշխարհում աշխարհաքաղաքական լուրջ փոփոխություններ են լինում, հնարավոր են զարգացումներ, որտեղ այդ իրավունքները հնարավոր կլինի գործարկել։ Եթե արցախցիներն իրենց իրավունքներից չհարժարվեն, ապա իրավունքները մի օր գործի կդրվեն։ Եվ դա նաև քաղաքական խնդիր է, ինչպես աշխարհաքաղաքական փոփոխություններից օգտվեց Ադրբեջանը, նույն ձև, եթե մենք ունենանք գիտակից ու ազգային իշխանություն, ապա իրավիճակը կարող է շրջվել»։
Կարդացեք նաև
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
