«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Կառավարության վերջին նիստում Փաշինյանը հերթական «փայլատակումներն» ունեցավ: Թեպետ արդար կլիներ ասել, որ թե՛ Փաշինյանը, թե՛ «էկրանային» քպականները շարունակաբար ձգտում են «փայլատակել», այն է՝ ասել բացահայտ անիմաստ, արտաքուստ երկրորդական, «քլնգելու» ենթակա բաներ: Ակնարկված վերջին նիստում Փաշինյանն, օրինակ՝ խորիմաստ հարց է տալիս, որ եթե պատմամշակութային հուշարձանները պետական արժեք են, ապա «ինչո՞ւ եկամուտ չեն բերում պետությանը»: Այս անձի չափման միակ միավորը «քեշ փողն» է, եկամուտը: Բայց դա դեռ իր հերթին: Փաշինյանին, տեսեք-տեսեք, դուր չի եկել արգելոց բառը: Ու նա հանձնարարել է պալատական լեզվաբաններին, որ մի նոր բառ հորինեն:
Օրուելյան տարբերակով ասած՝ «նորալեզու» է ստեղծում: Արժե՞ ասել, որ երեկ սոցցանցերում «արգելոցային» բում էր, որոշակի դեպքերում՝ անմեջբերելի բնորոշումներով: Այս դրսևորումն իսկապես ուշագրավ է: Նորություն ասած չենք լինի, եթե նշենք, որ Փաշինյանն ու առաջին շարքի փաշինյանականները նման հայտարարություններով, անհամարժեք դրսևորումներով, երրորդական-չորրորդական թեմաներ առաջ բերելով, անհեթեթություններ տարածելով որոշակիորեն ուշադրություն են շեղում: Սակայն խորանում է տպավորությունը, որ Փաշինյանը դիտավորյալ խնդիր է դրել այնպես անել, որ այդ ամենը աղմկոտ արձագանքներ ստանա, այսպես ասած՝ «անմեջբերելի արտահայտություններով» հանդերձ:
Իրենց ձեռնտու է, որ նման արձագանքներ ստանան այդօրինակ «մանր հարցերի» հետ կապված, ինչպես «արգելոց» բառը չհավանելու դեպքում էր և նախորդած նման այլ դեպքերում: Այդպիսով նրանք հույս ունեն (իսկ գուցե իսկապես էլ դա նրանց հաջողվում է) ոչ միայն հանրության ուշադրությունը և անխուսափելի վրդովմունքը շեղել հիմնական, առանցքային հարցերից, այլև «քլնգոցը» աստիճանաբար հեռացնել հենց այն կարևոր թեմաներից, որոնք ամենաշատն են «քլնգելի»: Մեղմ ասած՝ «քլնգելի»:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում։
