«Ա1+». Վիկան և Գեղամը 2016-ին են ամուսնացել ու հիմնավորվել հարազատ Սարուշենում։ 2018-ին ծնվեց նրանց առաջնեկը՝ Արեգը։
«Ուրախ ու երջանիկ էինք մեր ունեցածով, մեկս մյուսով։ Ամուսինս մեծ շրջապատ ուներ, սիրված և հարգված էր։ Գյուղատնտեսական աշխատանքներով էր զբաղվում, նաև սեփական ավտոմեքենայով վառելափայտ էր բերում՝ վաճառում։ Մեր երջանկությունը, սակայն, կարճ տևեց, վրա հասավ 2020-ի սեպտեմբերի 27-ը, որից հետո բոլորս, կարծես թե կեսմարդ էինք դարձել»,- Ա1+-ի հետ զրույցում ասում է Վիկա Գասպարյանը։
44-օրյա պատերազմին ամուսինը շտապօգնության մեքենան էր վարում։
«Սարսափազդու տեսարանների է ականատես եղել ամուսինս, ու պարտավորված էր մեկ կյանք անգամ փրկելու համար անասելի փորձություններ հաղթահարել։ Պատերազմի ավարտից հետո հոգեբանական ծանր վիճակում էր երկար ժամանակ գտնվում»։
Կարդացեք նաև
Սարուշենի տղաների պաշտպանության տակ գտնվող դիրքերի արկակոծության տեսարանները երիտասարդ կնոջ աչքերի առաջ է դեռ։ Ամուսինը դիրքերում էր։
«Մեր տան պատշգաբից անզեն աչքով տեսնում էի, ինչպես է թշնամին արկակոծում մեր տղաների դիրքերը։ Երեկոյան 5-ի կողմերն ասացին, որ գյուղում մնալն այլևս անվտանգ չի։ Գյուղի վերևի մասում էինք պատսպարվել, սակայն որոշ ժամանակ անց կրակոցների ձայները մեզանից մոտենում էին։ Մենք առաջ էինք շարժվում դեպի անտառ։ Մութ էր, երեխաները սոված, վախեցած, նույնիսկ վախենում էինք հեռախոսի լույսը միացնել, հանկարծ թշնամին չնկատի ու թիրախավորի մեզ։ Շուտով գյուղի պաշտպաններից մեզ միացան՝ օգնելու։ Ամուսնուս մասին ոչ մեկ ոչինչ չէր ասում։ Խուսափում էին իմ հարցերից։ Այդպես համագյուղացիներով մեկս մյուսին հույս տալով հասանք հարևան Մսմնա գյուղ։ Հաջորդ օրը տեղափոխվեցինք Ստեփանակերտի օդանավակայան, որտեղ և իմացա, թե ինչ գին է վճարել իմ ծննդավայրը։ Սարուշենս տասնյակ զոհ էր տվել, որոնց շարքում էր ամուսինս»,- ասում է հետմահու «Արիության» մեդալով պարգևատրված Գեղամ Ղազարյանի այրին։
Սեպտեմբերի 25-ին մանկահասակ երկու երեխաների հետ բռնել է գաղթի ճանապարհը՝ ուտելիքի նվազագույն պաշարով։
Վիկա Գասպարյանն այժմ փորձում է իր մեջ ուժ գտնել ապրելու, առաջ նայելու համար։
«Աշխատում եմ չկոտրվել, որպեսզի կարողանամ մեր որդիներին ճիշտ ուղի ցույց տամ՝ իրենց երազանքներին հասցնելու համար։ Միայն այդժամ հանգիստ կլինեմ, երբ իմ զավակներն իրենց հայրիկին արժանի անհատներ դառնան»։
Անահիտ Պետրոսյան
«Այս մեդիա արտադրանքը պատրաստված է «Արցախից տեղահանված լրագրողների ադապտացիան հայաստանյան մեդիա միջավայրում» ծրագրի շրջանակներում, որն իրականացնում է Երեւանի մամուլի ակումբը՝ Եվրոպական հանձնաժողովի աջակցությամբ։ Ծրագրի գործընկերը International Alert-ն է: Բովանդակությունը պարտադիր չէ, որ համընկնի ԵՄԱ-ի, Եվրոպական հանձնաժողովի եւ International Alert-ի տեսակետների հետ»։
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
