«2018-ի՝ այսպես կոչված հեղափոխությունից հետո իմ հայրենիքի ճակատագիրը մտահոգեց ինձ․ չէի կարող անտարբեր լինել կատարվող դժբախտությանը»,- Սուրբ Աննա եկեղեցու բակում հայտարարեց սփյուռքից Հայաստան ժամանած և սրբազան պայքարին միացած Արիանա Հովսեփյանը։
Արիանա Հովսեփյանը 11 տարեկանում է ընտանիքի հետ մեկնել արտերկիր։ 2 սրբազան պայքարին միանալու համար սփյուռքից ՀՀ է ժամանել և որոշում կայացրել մնալ Հայաստանում։
Նա ասաց՝ 2020-ին պատերազմը հիմք դարձավ էլ ավելի գնահատելու հայրենիքի դերն իմ կյանքում․ «2021-ին՝ 11 տարի անց առաջին անգամ ծնողներիս հետ վերադարձա հայրենիք, որը գտնվում էր հոգեբանորեն, տարածքային, արժեհամակարգի առումով ծանր վիճակում։ Էլ ավելի զգացի պայքարի տենչանքը, նպատակը պարգևելու հետագա սերունդներին ամբողջական հայրենիք և քրիստոնյա հային վայել արժեհամակարգ»։
Արիանա Հովսեփյանն ասաց՝ խոսքեր կան՝ ասում են խավարից հետո միշտ գալիս է լույսը․ «Ինձ համար այդ լույսը սրբազան պայքարն էր։ Ծնողներս ևս, մտահոգված լինելով հայրենիքի վիճակով, տեսնում էին՝ ինչպես եմ արտասվում, որ ուզում եմ գալ ՀՀ, մասնակցել սրբազան պայքարին, ամեն անգամ նստած հեռուստացույցի առաջ հետևում էի եթերներին, ամեն անգամ ասում էի՝ ուզում եմ միանալ։ Արիանա Հովսեփյանն ասաց՝ ծնողներս իրենց կյանքի ամենադժվար որոշումը կայացրին․ «Հայրս ասաց՝ ուզում ես, քիչ լացի, վերցրու այս տոմսը և ռադդ քաշի Հայաստան»։
Կարդացեք նաև
Արիանա Հովսեփյանը, եզրափակելով ելույթը, ասաց․ «Սրբազան պայքարը մեզ բացառիկ հնարավորություն է ընձեռում համախմբվելու և պաշտպանելու մեր ազգի ինքնությունը։ Հայաստան, հայրենիք ու Աստված, բոլորս համախմբվում ենք։ Առաջ»։
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
