«ՀԱՆՈՒՆ ՄԵԶ ԿՐՈՂ ՀՐԱՇՔ ՍԵՐՆԴԻ»․ Րաֆֆի Հովհաննիսյան
Այսօր արտահերթ քննությունն է մեր հավաքական ժառանգության՝ անցյալից ստացված եւ հաջորդ սերունդներին փոխանցվող։
Կենսունա՞կ են արդյոք մեր ինքնությունը, կյանքի իրավունքը, արժանապատվությունը, Հայաստան պետություն-հայրենիք-քաղաքակրթություն Արժեքը պահպանելու եւ հզորացնելու հանձնառությունը։ Սա է մեր դարակազմիկ հիմնահարցը։
Եթե այս գոյութենական անջրպետը պետք է միասին հաղթահարենք ու սերունդաքանդ իջեցված ուղին շրջադարձենք, բոլորս պիտի անցնենք հոգու եւ ոգու ինքնամաքրման՝ ուժ եւ պարկեշտություն պահանջող անհավանական ճամփով։
Կարդացեք նաև
Մեղավոր մեկից անդին՝ պատասխանատվությունը պատկանում է յուրաքանչյուրիս, եւ ձանձրացնող արդարացումների, «շաբլոնային» չքմեղանքների, ճարպիկ խոսքի ու բառախաղի ժամն սպառվել է շատոնց։
Երդում դրժած, ճշմարտուրաց, հատվածապաշտ, պարտված ու պառկած իշխանախմբից մինչեւ հրապարակներում, բանտերում եւ ինքնուրույն պայքարող գործիչներ՝ աշխարհիկ ու հոգեւորական, նախկին եւ ներկա, մինչեւ կողքից կարծիք գրողներ եւ, ամենակարեւորը. շարքային քաղաքացիներ, պետք է փոխվենք ըստ էության եւ կանգնենք ապագայի առջեւ մաքուր ու պատրաստ։
Մեր հիմնահարցը ուրիշ պատասխան-լուծում չունի։
Իսկ այս օրը, որը հաշվետու նոր օրերի վրա իր լույսը պարտավոր է սփռել, ես կյանքի գնով ու ողջ տարողությամբ շարունակում եմ ինձ հասնող տեւական հիմնամաքրումը։
Հանուն Լեո-Ռիչարդի, Արենիի եւ մեզ կրելու եկած հրաշք սերնդի։
Րաֆֆի Կ. Հովհաննիսյան
1 օգոստոսի 2024
Երեւան
