Վերջին ամիսներին արևմտյան երկրների կողմից Հայաստանին տրվող քաղաքական, քարոզչական լայնածավալ և համեստ ֆինանսական օգնությունը պաշտոնապես ներկայացվում է՝ որպես «Հայաստանի դիմադրողականության բարձրացմանն ուղղված աջակցություն»։
Հայաստանի դիմադրողականությունն են ցանկանում բարձրացնել ականջահաճո հայտարարություններ անող եվրոպացի չինովնիկներն ու Հայաստան այցելող ամերիկյան բարձրաստիճան պաշտոնյաները, նույն նպատակն են հետապնդում եվրոպական կառույցների ընդունած բանաձևերն ու ամերիկյան պատվիրակությունների հետ ստորագրվող փաստաթղթերը։
Տեղեկատվական հարթությունում այդ իրադարձությունները ներկայանում են առավել քան գեղեցիկ ու հուսադրող։ Դիմադրողականություն։ Ահա այն հիմնական գաղափարը, որ գոնե հրապարակային տիրույթում դրված է Հայաստանին տրամադրվող աջակցության հիմքում։
… Պետության դիմադրողականությունն, ընդհանուր առմամբ, բաղկացած է նյութական և ոչ նյութական բաղադրիչներից։ Պայմանականորեն նյութական բաղադրիչին կարելի է վերագրել երկրի տնտեսական և որպես հետևանք՝ ռազմական հզորությունը, չափելի ու շոշափելի մի շարք այլ կարողություններ։
Կարդացեք նաև
Ոչ նյութական ենթահամակարգի գնահատումը շատ ավելի բարդ է, բայց, ընդհանուր առմամբ, հանգում է հասարակության, ազգի հոգևոր դիմադրողականությանը, որի առաջնային բաղկացուցիչներն են ազգային արժանապատվությունն ու ինքնությունը, պատմական հիշողությունը, դավանանքը, հավաքական իղձերն ու տեսլականները։
Ահա այս հարթությունում՝ պետության դիմադրողականության ոչ նյութական բաղադրիչի առումով, Հայաստանի իշխանությունը վարում է դրա հետևողական վերացման, զրոյացման քաղաքականություն՝ սկսած «պատմական ու իրական Հայաստանների» հակադրումից, մինչև պատմության ուրացում, Հայ Առաքելական եկեղեցու դեմ ուղղված քայլեր, նոր, սպառողական ինքնության ձևավորում, և այդպես շարունակ։
Այսպիսով ստացվում է, որ մի կողմից՝ հզորացվում է (չքննարկենք աջակցության ծավալը) պետության դիմադրողականության նյութական բաղադրիչը, մյուս կողմից՝ դրան ուղղված աջակցությունը տրամադրվում է մի իշխանության, որն ամենօրյա ռեժիմով կազմաքանդում է այդ նույն դիմադրողականության ոչ նյութական, հոգևոր բաղադրիչը, և բացառված չէ, որ արևմտյան աջակցության մի մասն էլ ուղղվում է այդ նպատակներին։
Հարություն ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» շաբաթաթերթի այս համարում
