«Ա1+». Ռուզաննա Հարությունյանը Ստեփանակերտից է, մասնագիտությամբ լրագրող, սակայն երբևէ մասնագիտությամբ չի աշխատել՝ ամուսինը դեմ էր։ Փոխարենը տարիներ շարունակ զբաղվում է ձեռագործ իրերի արտադրությամբ և բավականին հաջողություններ ունի այդ բնագավառում։ Ինքնուս է՝ ասում է, ու բավական է մեկ անգամ տեսնի այս կամ այն իրն ինչպես է պատրաստվում։
«Ձեռագործությամբ սկսել եմ զբաղվել 2020թ. պատերազմից հետո՝ ամուսնուս մեծ քրոջ օգնությամբ։ Նա Շուշիից էր բռնի տեղահանվել և Ստեփանակերտում ձեռագործ տիկնիկների պատրաստման խմբում գործում էր։ Նրա առաջարկով ես նույնպես միացա խմբին»,- Ա1+-ի հետ զրույցում ասում է տիկին Հարությունյանը։
Խմբում ներգրավվելուց մեկ ու կես ամիս անց Սուրբ զատկի տոնին Ռուզաննան ինքնուրույն գործեց իր առաջին զատկական ճուտիկները։
Աստիճանաբար գործած խաղալիքները շատանում էին և Ռուզաննայի մոտ մտահղացում առաջացավ ունենալ սեփական ապրանքանիշն ու գործած խաղալիքների վաճառք իրականացնել։
Կարդացեք նաև
«Բրենդի անվանումը «m.r.m.khandmade» է։ Սրանք ուղղակի տառեր չեն, այլ մեր՝ ամուսնուս, իմ և մեր բալիկների անունների սկզբնատառերն են`Մհեր, Ռուզաննա, Մելիք, Կարինկա։ Մտահաղացումն ամուսնուս է պատկանում»։ Գործելուց զատ Ռուզաննան նաև ստեղծագործում է, փորձում ստեղծել այն, ինչը միայն իր մտքի ու գաղափարի արգասիքն է։ «Շատ եմ սիրում գործել, սիրում եմ ստեղծել իմը։ Գործելուց նաև շատ եմ հանգստանում, այն մեծապես հանում է լարվածությունս։ Հատկապես բռնի տեղահանվելու առաջիկա ամիսներին ձեռագործությամբ զբաղվելը փրկեց հուսալքությունից»։
«Ճիշտ է խանութներում թելեր գտնելը մեծ խնդիր էր, բայց դա պատճառ չէր, որ անգործ նստեի։ Ուղիղ մեկուկես ամիս գիշեր-ցերեկ միայն ծաղիկներ եմ գործել, քանի որ քաղաքում ընդհանրապես ծաղիկներ չկային։ Իսկ երջանկացնել սիրելիներին ու հարազատներին՝ նույնիսկ շրջափակման տաղտկալի ու գորշ թվացող օրերին, բոլորն էին ուզում»։
Անահիտ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում:
