Ըմբռնելով աշխարհաքաղաքական զարգացումներուն պարտադրած ներկայ վիճակն ու Հայաստանի ծանր կացութիւնը, անհաւատալի կը թուին Հայաստանի վարչապետին կողմէ հնչող անպատասխանատու այն արտայայտութիւնները, որոնք ողջ ժողովուրդի մը պայքարը կ’արհամարհեն ու թշնամին կ’արդարացնեն։
Ատրպէյճանի ցեղասպանական արարքը արդարացնելու փորձ չէ՞ր միթէ Հայաստանի վարչապետին արտայայտութիւնը. այն վարչապետին, որ ընտրուած էր պաշտպանելու Հայաստանի ու Արցախի շահերը. . . ։
Խաղաղութեան համաձայնագիրի քողին տակ Ատրպէյճանի ոճրային արարքները հայութեան վերագրելը կամ անգիտութեան, կամ ալ հայկական Արցախի գոյութիւնը ծանր բեռ համարելու հիւանդագին մտածողութեան արդիւնք է։
Պետական ինչպիսի՞ մտածողութեան արդիւնք է սա, որ կ’այրէ ետդարձի բոլոր կամուրջները, նոյնիսկ արցախահայութեան վերադարձի իրաւունքը յեղյեղուկ կը դարձնէ ու թշնամիին կը հրամցնէ հայութեան ստորացման վկայականը, իբրեւ թէ պատերազմի վտանգը հեռացնելով։
Կարդացեք նաև
Այդ ո՞ր խաղաղութիւնն է, որ կը հիմնուի միակողմանի իրաւունքներու վրայ։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Գանձասար» շաբաթաթերթի այսօրվա համարում:
