«Սեւ կարապը» հայեցակարգի հեղինակը Նասիմ Նիկոլաս Թալեբն է, ով առաջինն է շրջանառության մեջ դրել «Սեւ կարապի իրադարձություններ» եզրույթը՝ նկարագրելու համար նշանակալի հետեւանքներով հազվագյուտ, անսպասելի անցքերը՝ գիտական հայտնագործությունները, պատմական ու քաղաքական իրադարձությունները, արվեստի եւ մշակույթի նվաճումները: Ընդ որում՝ «Սեւ կարապը» կարող է լինել ոչ միայն բացասական իրադարձությունների, այլ նաեւ անկանխատեսելի «հաջողության» բացատրություն:
Ակնհայտ է, որ վարչախմբի քարոզչությունը հիմնված է «սեւ-սպիտակ», «նախկին-ներկա», «մենք-նրանք» հակադրությունների վրա: Սա իշխանությանը թույլ է տալիս «աթոռները» չկորցնելու համար ժողովրդին վախեցնել «նախկինների» վերադարձի ուրվականով, թե՝ «կամ մենք մնում ենք իշխանություն, կամ գալիս են հները»: Սրբազանի հայտնվելը պայթեցրեց քարոզչական այդ փուչիկը: ՀԱԵ Տավուշի թեմի հոգեւոր առաջնորդը երբեք իշխանական գործիչ չի եղել, 2018-ից առաջ քննադատում էր նախկին իշխանակարգին, կոռուպցիոն սխեմաներում թաթախված չէ: Եվ վարչախումբը հընթացս քարոզչական նոր հնարք է մտմտում, որի մեխը, նրա բնորոշմամբ, ՀՀ-ում «կրոնապետության վտանգն» է, եթե Սրբազան շարժումը հաջողության հասնի:
Խոսքը, ըստ էության, դասական «աստվածապետության» մասին է, ինչը ենթադրում է ունենալ պետական եկեղեցի, հավատավոր ժողովուրդ եւ ժառանգական իրավունքով օժտված միապետների ընտանիք: Դրա համար պետք է փոխվեն Սահմանադրությունը, կառավարման համակարգը, պետական ու ազգային ավանդույթները, խորհրդանիշները, իսկ քաղաքացիություն ընդունելիս հավատարմության երդում տալ միապետին ու նրա ժառանգներին եւ այլն: Սա պահանջվող փոփոխությունների մի փոքր մասի թվարկումն է, էլ չասած աստվածաբանության զարգացած դպրոցի, վերջինիս վրա հիմնված իրավական մտքի եւ այլ անհրաժեշտ բաղադրիչների մասին:
Հասկանալի է, որ վարչախմբի քարոզչամեքենան ուղղված է շարքային քաղաքացիներին, որոնք հիմնականում ունեն մակերեսային գիտելիքներ ու պատկերացումներ եւ կարող են այս պարզունակ խայծը կուլ տալ: Փաստը մնում է փաստ, որ «Սեւ կարապը» հայտնվել է, եւ վարչախմբի քարոզչամեքենան սկսել է օդ կրակել:
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայացք Երևանից» թերթի այս համարում
