Նոյնինքն իսկական դիւանագիտութիւնն է բանալին այս սնանկութեան դէմ ուղղուած հակայարձակողականին. հոն առաջնահերթ դեր ունի «Դիւանագէտներու Համահայկական Խորհուրդ»-ը (տեսարան մը՝ մամլոյ ասուլիսէն), որ կազմուեցաւ վերջին ամիսներուն եւ բեղուն գործունէութիւն կը տանի ներկայ իշխանութիւններուն որդեգրած ձախող գործունէութեան դէմ, շարունակ կը փորձէ ահազանգել եւ թմբիրէն դուրս բերել արտաքին գործոց նախարարութեան անմիջական ազդեցութեան տակ գտնուող դիւանագիտական մեքենան։ Անոնք սկսած են կազմակերպել օտար պետութիւններու ներկայացուցիչներու հետ հանդիպումներ եւ շարունակ կոչ կ՛ուղղեն պաշտօնի վրայ գտնուող իրենց գործընկերներուն, որպէսզի իմաստնանան եւ տեսնեն, որ իրենք ծառայութեան անցած են իշխանութեան ղեկը պատահաբար ստանձնած եւ պետութեան շահին մասին որեւէ խորքային եւ տրամաբանական պատկերացում չունեցող խումբի մը, մինչդեռ իրենց առաքելութիւնն է ծառայել հայրենիքին ու ժողովուրդին: Անոնց շարքին են դիւանագէտներ, որոնք որոշ ատեն մը, հայրենիքին ծառայելու նախանձախնդրութեամբ, ճամբայ քալած են ՔՊ-ականներուն հետ եւ սակայն, ի վերջոյ անդրադարձած են թէ անոնց բռնած ուղին յաւելեալ կորուստներու կը տանի երկիրը, ո՛չ մէկ դրական ակնկալիք մնացած է, ուրեմն, վար դրած են իրենց պաշտօնները…
Դիւանագէտներու խորհուրդը յստակօրէն կ՛ահազանգէ, թէ Հայաստանը համաշխարհային եւ շրջանային վտանգներու դիմաց է, կը գտնուի անկախութեան շրջանի ամէնէն խախուտ, անորոշ եւ անկայուն դիրքերուն վրայ. անդամները կը շեշտեն, թէ դիւանագէտին կոչումն է սեփական ժողովուրդի ու պետութեան շահերու պաշտպանութիւնը՝ միջազգային բոլոր մակարդակներուն վրայ: Իրականութիւնը այն է, որ դիւանագիտական մեքենային մէջ մնացողները իրենք զիրենք սահմանափակած են ազգ ու հայրենիք թշնամիին մատաղ ընելու գործին լծուած վարչախումին:
«Մերը ծառայութիւն է, եւ ո՛չ թէ սովորական դիւանակալական աշխատանք: Մենք կը ճանչնանք այս պահուն արտաքին գործոց նախարարութեան մէջ տակաւին իրենց պարտքը իրականացնող մեր գործընկերները եւ կը հասկնանք, թէ անոնք ինչպիսի՛ ծանր իրավիճակի մէջ կը գտնուին», կը հատատէ «Դիւանագէտներու Համահայկական Խորհուրդ»-ի մէկ կոչը։
Ընկղմած է ու էապէս անդամալուծուած՝ Հ.Հ. արտաքին քաղաքականութեան մեքենան: Անդին, ի՞նչ կ’ըսէ թշնամին: Առանց բառերը ծամծմելու՝ Հայաստան պէտք է գիտակցի, որ «իր ապագան կապուած է շրջանի երկիրներուն հետ», եւ նախ եւ առաջ պէտք է ձերբազատի երրորդ երկիրներու եւ արտերկրի հայկական սփիւռքի «վատ ազդեցութենէն», կ’ըսէ Թուրքիոյ նախագահ Էրտողան, Իզմիրի մէջ, բազմազգ «էֆես 2024» ռազմափորձերու ընթացքին: Ան ամբարտաւան յոխորտանքով եւ ամէնայն յանդգնութեամբ, ինքնավստահութեամբ եւ հանդարտութեամբ յայտարարեց, թէ Ղարաբաղի ազատագրումէն ետք, շրջանին մէջ ձեւաւորուած է կայուն խաղաղութիւն հաստատելու իսկապէս պատմական կարելիութիւն: Ան շեշտեց, թէ առիթ պէտք չէ կորսնցնել, թէ՝ Հայ ժողովուրդը պէտք է գիտակցի, որ իր ապագան կապուած է շրջանի երկիրներուն հետ։ Իսկ «շրջանի երկիրներ» ըսելով՝ ի մտի ունի բացայայտօրէն համաթուրանականութեան ծրագիրը իրականացնելու լծուած Թուրքիան եւ Ատրպէյճանը…
Կարդացեք նաև
Նորացուած յանկերգ մը, որ կը կրկնեն ՔՊ-ական իշխանաւորները։ Ոեւէ շրջահայեաց ու իմաստուն հայ կը տեսնէ, թէ Էրտողանի, Ալիեւի ու Փաշինեանի (ու խումբին) քարոզած «խաղաղութեան աննախընթաց առիթ»ը խորքին մէջ կը նշանակէ խաղաղութիւն՝ առանց Հայաստանի գոյութեան:
Հայրենի դիւանագիտութիւնը մեծ գործ ունի կատարելիք, վերաորակաւորում, վերաշինութիւն,
վերածնունդ եւ… ժամացոյցի դէմ սրարշաւ մրցում։ Պէտք է խորտակել բոլոր աննպաստ հպարգելքները:
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
