Իսկ նոյնինքն վարչապետը, որ երկու օր առաջ, միայն տասնեակ մը գիւղացիներու եւ թիկնապահներու ընկերակցութեամբ այցելած էր Լոռիի ու Տաւուշի ողողուած եւ մարդկային ու նիւթական կորուստներ կրած շրջանները, այս անգամ խիտ «ոստիկանապատ» պատուիրակութեամբ մը, որոշած էր հասնիլ «Անլռելի զանգակատուն»։ Թիրախը թուրքը չէր, ո՛չ ալ ազերին, այլ հոգեւորական վեղարաւորներու դասը։
Քանի մը օր առաջ բնութեան պատճառած ահաւոր աղէտին բաղդատած՝ Սարդարապատի համալիր այցելելու (արդեօք վերջի՞ն անգամ ըլլալով) «վարչապետ»-ին «քաջագործութիւնը» տարբեր ակնոցով պէտք է դիտել։
Այլեւս «ազգընտիր» ածականով կարելի չէ արտայայտուիլ վարչապետի մը մասին, որ հայրենիքին ազգային շահերը բոլորովին մէկդի դրած՝ կը հետապնդէ իր «ես»-ն ու անմիջական շրջապատին, այսինքն՝ «ուսապարկեր»ուն շահը։ Նորաձեւ աւատապետական այս համակարգին մէջ, իր ստեղծած «Քաղաքացիական պայմանագիր»-ն ալ՝ քաղաքացիին ի նպաստ ո՛չ մէկ պայմանագիր կը հետապնդէ, այլ գրաւոր ու բերանացի պայմանագիրներով՝ Հայաստանը պատառ-պատառ կը նուիրէ թշնամիին, միայն ու միայն իր նեղ օղակին շահերը ապահովելու նպատակով։ Ամբոխահաճ գործելաձեւն ալ սկսած է ամլանալ։
Բագրատ Սրբազանին առաջնորդած՝ «Տարուշը Յանուն Հայրենիքի»-ի շարժումին դիմաց, վարչապետին կը մնայ մէկ լուծում. ՀՐԱԺԱՐԱԿԱՆ ՅԱՆՈՒՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ։
Չկայ այլընտրանք:
Իսկ իր ստեղծած «ոստիկանական հանրապետութեան» ծառայողներուն՝ ժամանակն է տեղեկացնելու, թէ երկրի անդորրութեան եւ ապահովութեան համար վարձկան զինուորի կարիք չկայ, այլ արդարութիւն եւ ՀԱՅՈՐԴԻՆ ՊԱՇՏՊԱՆՈՂ ոստիկանութեան։
Ներկայ վարչակա՛րգն ալ, իրենց ստեղծած «ոստիկանապետութի՛ւն»-ն ալ թող իմանան, թէ կարելի չէ աղաւաղել ու փոշիացնել հայոց պատմութիւնը, հարցականի տակ առնել հայոց Ցեղասպանութիւնն ու հայրենիքի սահմանները։
Մէկ խօսքով, պէտք է անյապաղ կասեցնել ՓՐԿԱՐԱՐ ՃԱԿԱՏԱՄԱՐՏԻ ՄԸ ՍՐԲԱՊՂԾՈՒՄԸ։
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայրենիք» թերթի այս համարում
