Ապօրինի սահմանազատման դեմ բողոքի ակցիաների ակտիվ մասնակիցների դեմ իրավապահները հին ու վաղուց փորձարկված միջոցներ են կիրառում, նրանց «վնասազերծում» են եւ մեկուսացնում անհեթեթ մեղադրանքներով։
Փաստաբան, նախկին քննիչ Հովիկ Արսենյանը, որը 2008 թ․ ՀԱԿ ակցիաների ակտիվ մասնակիցներից էր, իսկ հետո բազմաթիվ գործիչների, ՀԱԿ ակտիվիստների շահերն էր ներկայացնում դատարանում, վերհիշում է, որ մարտի 1-ին նախորդած 3-4 օրերի ընթացքում, ամեն առավոտ ոստիկանական գազելներ էին մտնում Օպերայի բակ, Թումանյանի արձանի մոտ, ձողեր էին իջեցնում մեքենաներից, լցնում էին նստարանների հետնամասում, հետո նկարահանում էին դա, նորից դրանք հետ լցնում մեքենան ու գնում։ Հետագայում, երբ արդեն մարտի 1-ի դեպքերը եղել էին, սկսեցին օգտագործել այդ տեսանյութերը՝ իբր հիմնավորելու, թե ցուցարարները նախապատրաստվում էին հարձակման։
Նա դեռ տարիներ առաջ համոզմունք է ունեցել, որ քաղաքական իշխանությունը երբեք չպետք է հենվի ուժային համակարգի վրա։ «Ի վերուստ միայն իրավապահ, ուժային համակարգերն ուժեղացնելն ու դրանց վրա հենվելը՝ առանց բանակի, ընդ որում, բերելու է ամեն առումով ձախողումների, պետության կործանման, ինչին մենք հիմա ականատես ենք, եւ յուրաքանչյուր ՀՀ քաղաքացի սթրեսի ու դեպրեսիայի մեջ է ընկել, չգիտի, թե ինչպես պետք է այս իրավիճակից դուրս գա, անզորության շրջանում ենք յուրաքանչյուրս ապրում։ Խոսքով չէ, որ պետություն ու անվտանգություն են ապահովում կամ մարդու իրավունքներ։ Մարդու իրավունքների մասին խոսելն արդեն ծիծաղելի է։ Ո՞նց կարելի է՝ մարդու տունը կիսում են, սահման են դարձնում ու խոսում են մարդու իրավունքից»։
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում:
